"De tenor Christoph Prégardien, 57 inmiddels, heeft een neus voor pianisten. In 1996 nam hij Schuberts Winterreise op met Andreas Staier op fortepiano, een ruige visie op de reis over liefde en dood. Enkele maanden geleden veroorzaakte hij een sensatie door in Eindhoven en in Utrecht met een 89-jarige Menahem Pressler aandacht te vragen voor eenvoud van Schuberts late werk. En nu ligt er een SACD waarop Prégardien, rijper van stem en iets minder glansrijk dan zeventien jaar geleden, opnieuw een andere kant van de grote liederencylus belicht. Daarvoor speelde de wisselwerking met de ideeën van de pianist Michael Gees een bepalende rol. Gees laat akkoorden in elkaar overvloeien, gumt nootjes uit, alles om de tekst en de desolate sfeer van de compositie voelbaar te maken en Prégardien laat zich maar al te graag met hem meevoeren. Het resultaat is een Winterreise die klinkt als een autobiografie." (Biëlla Luttmer, Volkskrant, 8 mei 2013; waardering: 4 uit 5 sterren)
"Bach vond het normaal. Schubert kon erom lachen als zijn vrienden plagerig de noten opvrolijkten. Vrouwen vielen flauw als Liszt zich liet gaan. En toen was het opeens honderd jaar not done: improvisatie in de klassieke muziek. Klassiek afgestudeerde musici kúnnen tegenwoordig meestal niet eens meer improviseren. Sinds een paar jaar is ex tempore (Latijn voor 'voor de vuist weg') echter weer voorzichtig terug. Zoals dit album van drie solopianisten Frans Ehlhart, Marion von Tilzer en Michael Gees bewijst. De Duitse Gees (61) kent zijn weg op het klassieke concertpodium. Hij is de vaste (en geprezen) begeleider van tenor Christoph Prégardien. Maar hij werpt ook graag heilige huisjes omver. De vier tracks die hij voor dit album aanleverde begint hij helemaal zonder bestaande bladmuziek. De plaat is ontstaan uit sessies met opnametechnicus Bert van der Wolf, die de drie pianisten gevraagd had zo vrij mogelijk muziek te maken. Improvisatie als transcriptie van sfeer en emotie." (Persis Bekkering, Volkskrant)
"De Duitse sopraan Anna Lucia Richter (25) koerst regelrecht af op wereldroem. Ze heeft meer in huis heeft dan alleen een gesoigneerde stem. Ze zingt Schumanns 12-delige cyclus Liederkreis Op. 39 compleet aan flarden. Wat, vroeg de sopraan zich af, is de essentie van de 19de-eeuwse Duitse liedkunst? Niet het smetteloze vermaak waarin het genre is ontaard. Ze peutert het werk open en smokkelt volkse stukjes Brahms en Britten binnen. Improviserend rijgt ze dat liedsnoer aaneen, de hedendaagse luisteraar ontvankelijk makend voor het 19de-eeuwse levensgevoel, dat een spirituele werkelijkheid vermoedde achter alledaagse dingen. Michael Gees is de toetsenman die hier niet voor terugschrikt. Je zou zweren dat de twee een onbekend stuk hebben ontdekt van de jonge, ambitieuze Mahler. Behalve een uitmuntende begeleider is Michael Gees een begenadigde sfeerschepper. Zijn piano wordt een toverharp, die Richters geluid omstraalt. 77 avontuurlijke minuten." (Guido van Oorschot, Volkskrant; 4 uit 5 sterren)
