"Concert, opgenomen op 25 en 26 april 2009 in het Muziekgebouw Aan Het IJ in Amsterdam. "Welke toverformule het Metropole Orkest in 2009 achter de hand had, is onbekend, maar in ieder geval liep iedereen verlicht het Muziekgebouw aan het IJ uit. Ook Sue Mingus, de vierde vrouw en sinds vierendertig jaar weduwe van de bassist, orkestleider, componist en pianist, was aanwezig en meer dan aangenaam verrast. Vooraf had ze gezegd: Om de muziek van Mingus te kunnen spelen, moet je kunnen lezen als een klassiek geschoolde muzikant, improviseren als een jazzmuzikant, kunnen spelen in het ensemble, en boven alles: een persoonlijkheid hebben. Het repertoire bestaat vooral uit stukken van drie essentiële Mingusalbums uit het jaar 1959: "Mingus Ah Um", "Mingus Dynasty" en "Blues & Roots". John Clayton, ook bassist, dirigeert. trompettist Randy Brecker, bariton saxofonist Ronnie Cuber en trombonist Conrad Herwig zijn belangrijke gastmuzikanten. De bigband bruist van levenslust." (Maartje den Breejen)
Johanna Rafalowicz, beter bekend als Ann Burton (Amsterdam, 4 maart 1933 - aldaar, 29 november 1989) was een Nederlandse jazz-zangeres. Ze zong vooral ballads en had een groot respect voor de tekst. Ze was naast Rita Reys en Greetje Kauffeld de belangrijkste naoorlogse jazzzangeres van Nederland. In 1973 ging ze naar Japan, waar ze na Ella Fitzgerald de populairste jazzzangeres werd. Ze nam er verschillende platen op, onder meer met Masahiko Satō en Ken McCarthy. Eind jaren zeventig werkte ze in New York, waar ze ook enkele albums maakte, enkele daarvan met Grady Tate en Buster Williams. "Am I Blue" is opgenomen in Blaricum, Nederland, in 1981. Het album werd geproduceerd door Chris Hinze.
Concert, opgenomen op 25 en 26 april 2009 in het Muziekgebouw Aan Het IJ in Amsterdam. "Welke toverformule het Metropole Orkest in 2009 achter de hand had, is onbekend, maar in ieder geval liep iedereen verlicht het Muziekgebouw aan het IJ uit. Ook Sue Mingus, de vierde vrouw en sinds vierendertig jaar weduwe van de bassist, orkestleider, componist en pianist, was aanwezig en meer dan aangenaam verrast. Vooraf had ze gezegd: Om de muziek van Mingus te kunnen spelen, moet je kunnen lezen als een klassiek geschoolde muzikant, improviseren als een jazzmuzikant, kunnen spelen in het ensemble, en boven alles: een persoonlijkheid hebben. Het repertoire bestaat vooral uit stukken van drie essentiële Mingusalbums uit het jaar 1959: "Mingus Ah Um", "Mingus Dynasty" en "Blues & Roots". John Clayton, ook bassist, dirigeert. trompettist Randy Brecker, bariton saxofonist Ronnie Cuber en trombonist Conrad Herwig zijn belangrijke gastmuzikanten. De bigband bruist van levenslust." (Maartje den Breejen)
Concert, opgenomen in 2009 in de Vivo Rio, Rio de Janeiro.\n\nOp het album "Quiet Nights" flirt de populaire jazzzangeres meermalen met bossanova, dus wat is een betere lokatie om vervolgens een live-DVD op te nemen dan Rio? Ze speelt diverse stukken van het genoemde album en vult dit aan met repertoire dat daar bij aansluit, begeleid door zowel haar vaste combo als orkest. De orkest-arrangementen zijn van de hand van de beroemde Claus Ogerman. Bossanova-klassieker bij uitstek "The Girl From Ipanema" (omgebouwd tot "The Boy From Ipanema") kon natuurlijk niet ontbreken. \n\n"De zangeres klinkt volwassener, een tikje speelser dan voorheen. Je merkt het aan nuances in haar timing, buiginkjes in haar stem. Het is een zeer subtiel verschil, dat past bij de uitgestreken blonde koningin van het kleine gebaar. Zo klein en zacht dat je het bijna niet merkt, weg droomt." (Koen Schouten, Volkskrant)
3 Bassisten, niets meer (op 2 tracks met percussie na) die elkaar losjes en speels (plukkend en strijkend) begeleiden en ombeurten soleren. Een sfeervolle live-opname met enthousiaste publieksdeelname bij bijv. 'Papa Was A Rolling Stone'.
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
