Compilatie die z'n hele carrière van zijn solo-debuut uit 1965 tot "Crimson Moon" uit 2000 belicht. "Deze dubbelaar doet recht aan Jansch als invloedrijke gitarist én begenadigde songschrijver. Ja, je kunt hier horen waarom Neil Young hem de Jimi Hendrix van de akoestische gitaar noemde. En de bewerking van de traditional "Blackwaterside" herinnert ons er opnieuw aan dat die Jimmy Page zou inspireren tot "Black Mountain Side" en zon beetje de hele kant twee van "Led Zeppelin III". Voor gitaarfans is het vooral smullen van de tracks die afkomstig zijn van het album dat hij nog vóór het ontstaan van Pentangle met zijn toekomstige groepsmaatje John Renbourn maakte. Maar nog belangrijker is Jansch als schrijver van onvergetelijke songs. Zon "Needle Of Death" is nog steeds huiveringwekkend mooi. Met de nadruk op huiveringwekkend." (Chris van Oostrom, Revolver)
"Moonshine" was recorded in 1972 and released in 1973, and while it gained little attention at the time, it is greatly superior to later Pentangle efforts like Reflection. The arrangements are fuller than on his earlier solo work and more varied than Pentangle's, creating a distinct folk-rock sound. There are violins, harps, harmonicas, and even electric guitar. Things get started with the traditional "Yarrow," highlighted by a lovely flute, and brought to fullness by Jansch's deep vocals and acoustic guitar. Tony Visconti's bass work and Dave Mattacks' percussion build a sturdy bottom end that perfectly underlines the other players. (...)In fact, there are no bad cuts here. Jansch is in great voice throughout this project, and sings all except one cut alone. His duet with Mary Visconti [Hopkin, AB] on "The First Time Ever I Saw Your Face" is fascinating". (Ronnie D. Lankford, Allmusic).
Z'n eerste plaat, uit 1965. Bijzonder invloedrijk Brits gitarist/singer/songwriter. Z'n stijl en z'n zeer virtuoze spel op akoestische gitaar beinvloede o.a. Nick Drake. Naast folky liedjes ook enige gitaar-instrumentals.
"After the demise of Pentangle, Jansch signed with Tony Stratton-Smiths Famous Charisma Label in 1973 and recorded "L.A. Turnaround" in Sussex and Sepulveda, CA. It was primarily produced by Mike Nesmith (two of the albums original 12 tracks were recorded in Paris by Thompson a year earlier) and released in 1974, the first of three albums Jansch cut for Charisma. The album was hailed at the time as an exemplary work, and its reputation certainly holds in the 21st century. Nesmith quite naturally captured Janschs expert, idiosyncratic guitar style, and added himself on rhythm guitars and pedal steel guitarist O.J. Red Rhodes, who provided a wonderful sense of ballast and earthiness. Other than the two Thompson-produced cuts -- an instrumental called Chambertin and a reading of former bandmate John Renbourns Lady Nothing -- the set walks through a lush garden that stands between the traditional English folk that Jansch had mastered and a sort of easy-breathing country-rock." (Thom Jurek, Allmusic)
Opvolger van "When The Circus Comes To Town", het album waarmee de Schotse folk-singer-songwriter zich midden jaren-negentig weer in het middelpunt van de belangstelling wist te krijgen. Hij combineert de bij vlagen bluesy aanpak van die voorganger met de hem meer vertrouwde folkstijl, waarbij hij ook enkele traditionals een nieuw leven geeft. Hij opent het album met een fraaie versie van een song van de hand van jarenzestig-singer-songwriter Jackson C. Frank (vooral bekend van "Blues Run The Game"), die door Nick Drake ook als grote invloed werd genoemd. "Met zijn virtuositeit en lyriek behoorde hij tot de meest getalenteerde en invloedrijke folkgitaren en songschrijvers. Zijn melancholieke, intieme stem leende zich daar perfect voor." (Henk Rijkenbarg, Heaven)
Deze Britse folkbard met bezwerend stemgeluid en begaafde gitaartokkeltechniek wordt op z'n 2000-album bijgestaan door gitaarzwaargewichten uit de britpop: Bernard Butler en Johnny Marr. CD2 bevat invloedrijke materiaal uit 60-ies en 70-ies.
Z'n 7de solo-album, uit 1969. Bijzonder sterke plaat, die in feite niet veel afwijkt van het Pentangle-materiaal van die tijd, wat mede komt door medewerking van Pentangle's ritmesectie (Danny Thompson en Terry Cox).
"Men wordt getroffen door het goudeerlijke geluid van Jansch' fraaie diepe stem en zijn smaakvolle vingervlugge gitaarspel. Stemmig sfeervol en folky. Refereert aan John Martyn en Nick Drake. Zeer geslaagd volstrekt tijdloos album" (BvdK, Oor)
Zorgvuldig gearrangeerde, rust uitstralende songs. Als voorganger 'Crimson Moon' met Bernard Butler (ex-Suede). Verder Hope Sandoval (ex-Mazzy Star) en generatiegenoten Dave Swarbick (viool, opvallend bevlogen) en Ralph McTell (mondharmonica).
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
