"Ik heb An der schönen blauen Donau gedirigeerd, nu kan ik sterven, grapte de Venezolaanse dirigent Gustavo Dudamel na het Nieuwjaarsconcert met de Wiener Philharmoniker. Dudamel stond als jongste dirigent ooit voor het orkest, en wie de beelden heeft gezien, heeft kunnen constateren dat zowel Dudamel als het orkest zichtbaar plezier hadden. Dat is ook af te horen aan deze live-CD. Op deze schijf zijn niet alleen de toegiften An der schönen blauen Donau en de Radetzkymars aanwezig, maar verder ook alles wat dit concert tot een bijzondere editie in de reeks maakt. Zoals de programmakeuze. Natuurlijk domineert de familie Strauss de speellijst, maar die werken zijn in perspectief gezet door niet eerder tijdens het Nieuwjaarsconcert uitgevoerde stukken van onder anderen Léhar, Nicolai en Waldteufel. Ook premières van de familie Strauss en subtiel sociaal-politiek commentaar als de combinatie van Mefistos Höllenrufe en So ängstlich sind wir nicht! verheffen het programma tot meer dan een louter feestelijk gebeuren. Maar de belangrijkste factor heet Dudamel. Want wie de Weners hun eigen Weense wals met onverholen Venezolaanse accenten kan laten spelen, is veel meer dan gewoon een heel goede dirigent." (Paul Janssen, Klassieke Zaken)
Luister 10 maart/april 2014: "Een live-opname mét applaus. En ja: dit is meeslepend. In Rachmaninovs Derde pianoconcert verrast Yuja Wang aldoor met haar onberispelijke techniek, subtiele timing, inlevingsvermogen en bekoorlijke, soms vlinderlichte aanslag. Maar ze kan evengoed flink gas geven, onverwachte speldenprikken uitdelen, een watervlug crescendo uit haar mouw schudden en kent haar plaats als het de beurt aan het orkest is. Gustavo Dudamel heeft de verschillende orkestregisters voortreffelijk uitgewerkt: de kleuren worden prachtig afgewogen en gemengd. Wat is hij toch ver gekomen met zijn Venezuelanen! Maar wat de CD écht bijzonder maakt is de uitzonderlijke eenheid tussen soliste en orkest. De geesten lijken werkelijk één van hart en ziel, en vertellen samen een boeiend verhaal van opzwepen en verdromen. Ook in Prokofjevs Tweede pianoconcert wordt de onderliggende sfeer - onwerkelijk, grotesk, morbide - prima getroffen. De intensiteit, coherentie, muzikaliteit: weinig meer te wensen." (Maurice Wiche)
Opname: Live 2008
Opname: Live 2010
Winnaar Edison Klassiek 2010, categorie 'documentaire': "El Sistema is een systeem dat bedacht is door José Antonio Abreu om door muzikale scholing sociale verbeteringen plaats te laten vinden. En dit systeem werkt. Vandaag de dag zijn 265.000 Venezolaanse kinderen en jongeren betrokken als lid van een koor of orkest. Deze documentaire geeft een kijkje in de wijken van Caracas en Maracay tot en met het concertgebouw tijdens het Lucerne Festival. We zien kinderen die werken aan een betere toekomst via muzikale educatie. Kinderen die streven naar een leven zonder drugs en geweld. Op deze DVD komt ook de wereldberoemde dirigent Gustavo Dudamel aan het woord. Hij praat over zijn eigen ervaringen met El Sistema en fungeert als voorbeeld van een kans op een beter leven door muziek." Naast de 'hoofdfilm' bevat de DVD ook een extra documentaire: 'Audition for the National Children's Orchestra of Venezuela'. José Antonio Abreu ontving oktober 2010 de Erasmus Prijs voor de toekomst van de klassieke muziek.
The 2010 New Years Eve concert from Berlin frames two of the most prominent stars on Deutsche Grammophons roster: Elina Garanca and Gustavo Dudamel. Recorded live, this gala performance sparkles with a selection of arias and orchestral works that include excerpts from one of Garancas most celebrated roles, Bizets Carmen, and Marguerite in Berliozs Damnation of Faust. As well as providing world-class accompaniment, the Berlin Philharmonic makes a stirring contribution to the program with the overture to Berliozs thrilling Roman Carnival and excerpts from Manuel de Fallas ballet, The Three-Cornered Hat.
"In the Gustavo Dudamel regime so far, the gala opening concert has become the face that the Los Angeles Philharmonic presents to the outside world. In 2010, Dudamel and company reverted to something traditional: short pieces not too taxing on the attention span, with a guest star as a lure. But Dudamel and Peruvian tenor Juan Diego Florez gave the old formula a neat thematic twist of their own -- all-Rossini in the first half, all-Latin in the second -- and one went away entertained, even enlightened. Florez, who has made a specialty of Rossini, easily peeled off arias from "La Cenerentola" and "Semiramide," his lyrical tenor still youthful and fresh. For the Latin half, Dudamel rocked the house with two of his dance-based specialties: José Pablo Moncayo's "Huapango" and Arturo Márquez's Danzon No. 2 (the LA Phil displayed a good grasp of the clave rhythm in the latter), and Florez served up four highly Romantic canciones. Florez cooked up one of the arrangements ("La flor de la canela") himself." (Variety)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
