"This releases includes the complete sessions by the John Coltrane Quartet with Red Garland on piano. Originally issued on many different albums, this Is the first time this important body of music is presented on one edition! Recorded while Trane was working for Miles Davis and Thelonious Monk, these splendid quartet sides show the saxophonist's development prior to his famous 1960 quartet with McCoy Tyner, Jimmy Garrison and Elvin Jones!" (bron: Essential Jazz)
"Miles Davis was in the process of forming his first classic quintet when he recorded this date, a Prestige set reissued in 2008. The trumpeter is featured on a quartet outing with pianist Red Garland, bassist Oscar Pettiford, and drummer Philly Joe Jones, playing four standards plus a blues ("Green Haze") and "I Didn't," his answer to Thelonious Monk's "Well, You Needn't." Garland and Jones would soon be in Miles' group, although the fiery Pettiford proved too difficult for the trumpeter to handle and was quickly succeeded by Paul Chambers. The interpretations are generally lyrical and melodic; even "A Night in Tunisia" sounds a bit mellow. Likable if not essential music." (Scott Yanow, Allmusic; 3 uit 5 sterren)
Eerste plaat met ververst sextet met pianist Bill Evans naast de saxofonisten Cannonbal Adderley en John Coltrane, net voor de all-time classic "Kind Of Blue". Een plaat met nadruk op peinzende, contemplatieve stemmingen. Met genoemde album vormt "Milestones" het startpunt van de zogenoemde 'modale jazz'. Davis verruilt hierop het 'klassieke' akkoordenschema voor meer abstracte klankcombinaties als basis voor de improvisatie en markeert zo de overgang naar de free jazz die in de jaren '60 vorm zou krijgen.
Derde van vier platen die de trompettist midden jaren '50 maakte met John Coltrane (ts), Red Garland (p), Paul Chambers (b) en Philly Joe Jones (d). De toen pas ontwikkelde hardbopstijl (minder freaky, lyrischer en toegankelijker dan op zo spetterend mogelijke soli gerichte bebop) wordt toegepast op een aantal Davis-originals, een Great American Songbook -musicallied ("It Never Entered My Mind") en bekende stukken van tijdgenoten (o.a. "Ahmad's Blues" van Ahmad Jamal). In de jaren voor de modale- en freejazzrevoluties zouden plaatsvinden, mede-geïnitieerd door leden van dit kwintet, laat dit een volstrekt uitgekristalliseerde stijl horen, vertolkt door een groep op de top van z'n kunnen.
"As is often the case with an artist as prolific as John Coltrane, not every release can be considered as essential. Black Pearls seems a bit ambiguous when placed in a more historical context. It was only three days later that Coltrane participated not as a leader, but rather a member, of the Miles Davis Sextet that recorded "Stella By Starlight" and "On Green Dolphin Street." There is an obvious disparity between these three mostly improvised and lengthy jams and the Davis session. This is in no way to insinuate that Coltrane's performance is anything less than par. Black Pearls indeed captures Coltrane at the height of perfecting the intense volley that would garner the name "sheets of sound." Featuring Donald Byrd (trumpet) and the Red Garland Trio -- Garland (piano), Paul Chambers (bass), and Art Taylor (drums) -- this is the same quintet that had mightily contributed to "Lush Life" and "The Believers", as well as The "Last Trane". This session would be their last together." (Lindsay Planer, Allmusic)
"Het moet geweldig zijn geweest, die zaterdagnacht 27 september 1958 in het Concertgebouw. Er waren 2 toppianisten, Phineas Newborn en Red Garland. De tovenaar uit Memphis en de aardsere klavierleeuw uit Dallas. Newborn woonde stilistisch in hetzelfde blok als Bud Powell, Erroll Garner en Horace Silver. Hij heeft het briljante, zonder dat nadrukkelijke, van Oscar Peterson. Garland speelt elementairder, heeft minder noten nodig en als hij zijn argumenten kracht bij wil zetten, gebruikt hij blokakkoorden. Ook de blazers laten mooie contrasten horen. Altist Lee Konitz is cooler dan de meeste boppers uit die tijd. De warmbloediger Zoot Sims (ts) vormt een fraai contrast. Nochtans speelt hij een stuk lichter dan generatiegenoten als Lockjaw Davis of Sonny Rollins. Bassist Oscar Pettiford levert met 2 solo features, zijn eigen 'Bohemia After Dark' en 'Stardust', indrukwekkende voorbeelden van hoe je jazzbas moet spelen. Kenny Clarke begeleidt schitterend met welgemikte accenten." (Eddy Determeyer, Draai Om Je Oren)
Pianist, bekend van Miles Davis' 1955-58-groep. Album uit 1962 met Blue Mitchell (t), Pepper Adams (bt s), Sam Jones (b) en Philly Joe Jones (d). Bop met vaart: Red heeft 'n tintelende, frislichte stijl en krijgt z'n band in eenzelfde mood mee.
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
