"Eerste solo-plaat na 't verscheiden van Big Star, in '78. Kan beschouwd worden als een afrekening met die wilde periode vol gekte. Hij trakteert ons op wrakkig gespeelde country, blues en rock die even gestoord klinken als voorheen." (PM)
Eigenaardige samenwerking van Suicide-zanger Vega met Chilton en Vaughn, die beiden meerdere instrumenten voor hun rekening nemen. De drie namen dit album in twee sessies al improviserend op in een verduisterde studio. Alex en Ben deden achteraf wel overdubs. Het resultaat is een soort psychedelische freak 'n' roll dat bij vlagen sterk doet denken aan vroeg werk van Jeffrey Lee Pierce's The Gun Club. Ultralage gitaarlicks vol reverb (denk Link Wray), percussieve drumpatronen en breeduit galmende zang (een beetje a la Lux Interior van The Cramps) van Vega, die lijkt te scanderen wat hem te binnenschiet. De duisternis verschafte de heren blijkbaar veel inspratie, want het resulaat is een prettig-gestoord speedy nachtalbum. Het werd een hoog gewaardeerd cultsucces.
Klik hier om cookies te accepteren zodat de vertaalmodule kan worden geladen. Het kan zijn dat je de pagina moet herladen.
