"Met “The Feast of St. John” opent het album nog op een ietwat rockende manier, waarbij de zwaardere elektrische gitaren voor het rockende gehalte zorgen, terwijl de altijd meeslepende viool van Warren Ellis van Nick Cave & The Bad Seeds al voor het eerst een gevoelige snaar weet te raken. Heel verfijnd en technisch gezongen is het niet, maar de stem van Hansard zit vol met overtuigingskracht en passie; een lijn die hij doorheen het hele album weet door te trekken. "All That Was East Is West Of Me Now is in zekere zin een terugkeer naar de folkachtige roots van Glen Hansard, al is de muziek intussen net wat gecompliceerder en gevarieerder geworden. De melancholie die Hansard nagenoeg altijd heeft gekenmerkt wordt ook deze keer op de luisteraar overgebracht, zij het deze keer naast zijn stem ook meer met de straffe instrumentatie." (Dansende Beren; 4 uit 5 sterren)
Een Ierse jongeman en een Oost-Europese immigrante delen hun liefde voor de muziek en krijgen een bijzondere relatie
'Between Two Shores is de langverwachte opvolger van solo debuut Rhythm & Repose (2012) en opvolger Didnt He Ramble (2014). Twee imposante albums die, gecombineerd met indrukwekkende optredens, een torenhoge verwachting creeren. De tien liedjes op Between Two Shores herinneren de luisteraar eraan dat de Hansard, die zijn carrière ooit begon als straatmuzikant, een van de grote songschrijvers van deze generatie is, in essentie een storyteller in de diepe, rijke traditie van zijn teergeliefde helden Dylan en Van The Man. Opener Roll On Slow zet meteen de toon. Pittig, atmosferische gitaarlijnen en een sfeervolle, alles bevrijdende rockdrive. Wat direct opvalt is het indrukwekkende gebruik van een funky blazerssectie net als de tekstuele verwijzingen naar Bruce Springsteen & The E Street Band (I wish I wasnt on my own Thunder Road blasting out on E Street Radio). Hansard is vanzelfsprekend fan van The Boss en heeft zelfs met m samengespeeld'. (Philippe De Cleen, Written in Music).
Op de dag dat Warren Zevon was overleden, eerde Bob Dylan z'n vriend. Na zijn optreden deed hij geen toegift, maar trok hij zich terug om voor zichzelf een paar van z'n favoriete Zevon-nummers te spelen. Dat verhaal had Glen Hansard in gedachten toen hij het verdriet over de dood van zijn vriend Jason Molina probeerde te verwerken. Hansard nodigde een aantal Magnolia Electric-muzikanten uit om een paar mooie Molina-songs op te nemen... 'serving as both therapy and tribute to their fallen friend'. (bron: Platomania)
"Het was een mooi moment: Glen Hansard (The Frames) en Marketa Irglova die vorig jaar met "Falling Slowly" uit "Once" de Oscar wonnen voor beste filmsong. 't Duo speelde de hoofdrol in de Ierse film en werd zelfs (ondanks 18 jaar leeftijdsverschil) een stelletje, maar dat is alweer voorbij. "Strict Joy" is grootser van opzet dan het debuut "The Swell Season" (nu de naam waaronder de twee opereren) met meer een bandgeluid maar dat gaat niet ten koste van het effect. De stemming is steeds intiem en warmbloedig. Op "Strict Joy" heeft het duo een eigen geluid gevonden, een soort folky en light versie van The Frames. Vooral "The Rain" en "High Horses" komen dicht bij het Frames-geluid. Hansard voert de boventoon, violiste en pianiste Irglova doet twee keer de leadzang. Bijna alle Frames-leden spelen mee. In "Low Rising" steekt Hansard zijn held Van Morrison zelfs naar de kroon. "Strict Joy" is degelijk vakwerk en een fraaie plaat om de herfst mee in te gaan." (John Denekamp, Oor) Inclusief live-CD en -DVD!
Een deel van de songs van dit album is gebruikt in de film "Once". "Singer/songwriter-muziek voor fans van Damien Rice, Leonard Cohen, Bob Dylan, Cat Stevens, Damien Jurado... Hansard is tot dusver vooral bekend als zanger van de hier zwaar ondergewaardeerde Ierse band The Frames, maar gaat als het aan ons ligt nog veel bekender worden als de man van dit onbetwiste meesterwerk. Op deze samen met de Tsjechische zangeres Marketa Irglova opgenomen plaat levert Hansard immers een serie verbluffend mooie popsongs af. Muziek die door de breekbare songs, de stemmige instrumentatie en de prachtige vrouwenstem op de achtergrond onmiddellijk aan Damien Rice zal doen denken (mede omdat Irglova ook nog 's klinkt als de duetzangeres op de Rice-albums, Lisa Hannigan; HB), maar toch geen moment klinkt als Rice-kloon. "The Swell Seasons" grijpt je bij de strot en is voorlopig niet van plan om los te laten. Een indrukwekkende melancholieke trip die maar geheimen prijs blijft geven. Wat een fantastische plaat!" (EZ, PlatoDH)
"Regisseur John Carney, voormalig bassist bij de Ierse band The Frames, koesterde de wens een moderne, realistische musical te maken waarin popliedjes het verhaal vertellen. Het werd "Once", een charmante lowbudget-muziekfilm met overtuigende hoofdrollen van de niet-professionele acteurs Glen Hansard (zanger van The Frames) en de jonge Tsjechische pianiste/zangeres Marketa Irglova. Ze spelen beginnende muzikanten die elkaar op straat in Dublin ontmoeten en samen een demo opnemen. Alles draait om muziek in "Once", en je hoeft niet eens van melancholieke folkpop te houden om sympathie te voelen voor Carney's originele project. Hansard is eigenlijk te oud voor zijn rol als jongensachtige, in zelfmedelijden zwelgende straatartiest, en de film heeft buiten de muziekscènes om weinig te vertellen. Maar dat zijn kleine bezwaren: juist omdat Carney conventies schuwt en weinig ambities koestert, is Once aangenaam fris." (Pauline Kleijer, Volkskrant; waardering: 4 uit 5 sterren)
"De soundtrack van prijsbeest Once is voor 100 % verbonden aan de film. Singersonwriters Hansard en Irglova acteren ook in de film, en die symbiose tussen beeld en geluid komt heel mooi tot zijn recht op dit fraaie schijfje. Het was al moeilijk om op het grote scherm niet gecharmeerd te raken door de moderne stadsmusical Once, de muziek op zich blijft ook moeiteloos overeind. Ook als je de film (nog) niet hebt gezien is de kans groot dat de vocale kwaliteiten van Glen Hansard van deze soundtrack een blijvertje maken. Hansard is natuurlijk niet de eerste de beste: hij is al meer dan 15 jaar het boegbeeld van de Ierse band The Frames, in eigen land is de band zelfs populairder dan U2. Inmiddels heeft Hansard met de Tsjechische Irglova een zijcarrière gestart. Vier songs van deze soundtrack staan ook op The Swell Season en Falling Slowly en When Your Minds Made Up waren ook op The Cost van The Frames te horen, zij het in licht verschillende uitvoeringen." (Alex De Rouck, filmfreak.be)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
