"Although this recording of standards was made late in his career, tenor saxophonist Al Cohn was in peak form and clearly inspired by an excellent Dutch rhythm section. Cohn's very broad tone is much in evidence, as he runs through changes on tunes that he played innumerable times in his career. A distinct stylist, Cohn was never an innovator, but his lush, relaxed, carefully honed sound was perfect for the late nightclub atmosphere. Every solo was deliberately constructed, mixing just the right amounts of emotion and technique. You can hear Coleman Hawkins in his playing, but Cohn incorporated broad influences from the early history of bop. Pianist Rein de Graaff is stunning throughout, and drummer Eric Ineke and bassist Koos Serierse add solid support." (Steve Loewy, Allmusic)
"In 1959 had Kerouacs naam en faam als schrijver een voorlopig hoogtepunt bereikt (twee jaar na de publicatie van zijn boek "On The Road") en maakte hij twee platen. Voor deze tweede vroeg hij zijn saxheld Zoot Sims, die oip zijn beurt saxofonist Al Cohn uitnodigde. In vergelijking met Steve Allen op "Poetry For The Beat Generation" voegen de toeters op de opvolger "Blues And Haikus" echt iets toe. Sfeer, spanning... en nog zo wat. Schrijver, dichter en 'voordrachtskunstenaar' Kerouac heeft een wonderlijk 'taal-in-ritme-gevoel dat zo'n 50 jaar na dato blijft fascineren. Declameren is daarvoor uiteraard nietde juiste term. Wel kunnen - moeten? - we Kerouac beschouwen als de aartsvader van de rap, bedachten we. Een plek in de bak 'spoken word' is in ieder geval zeer ten onrechte." (Cees Bronsveld, Heaven)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
