3 resultaten
Sorteren op:
Contours
CD

Contours (2015)

Uitgeleend
Rogier Telderman
Layers
CD

Layers (2016)

"Hoorde je op de eerste CD van Michiel Stekelenburg (1979) "Hypnos" nog sporen van zijn verleden in de grungerockgroep Vals Licht; met jazzmannen Efraim Trujillo (ts), Jeroen van Vliet (p), Guus Bakker (b) en Pascal Vermeer (d) aan zijn zijde presenteert Michiel op dit tweede album alleen moderne jazz, maar van gefreak is geen sprake. Je hoeft je eigen achtergrond niet te verloochenen dus een beetje beschaafde rock duikt in de elf eigen composities wel op. "Layers" onderscheidt zich door een grote variëteit aan stijlen. Zo is het slotnummer een etherisch akoestisch stuk met een tokkelgitaar, dat sterk contrasteert met bijvoorbeeld "Bloom" waarin Stekelenburg de effectbak zijn werk laat doen. De meesterlijke tenorist Efraim Trujillo en de uitnemende pianist Jeroen van Vliet verrijken de sound van de band. Het samenspel is doordacht, met veel wisselingen tussen de solopartijen. Zeer genietbare cd geworden met genoeg avontuur om te blijven boeien." (Hans Invernizzi, Jazzflits)

Uitgeleend
Michiel Stekelenburg
Moving Target
CD

Moving Target (2007)

Dit Rotterdams-Tilburgse kwartet is in het Pinksterweekend 2009 te zien op het International Jazzfestival Enschede. "Saxofonist Dick de Graaf is regelmatig bezig met cross-overprojecten, maar deze keer terug in de jazz. Gewoon lekker met een kwartet: sax, piano (Jeroen van Vliet), bas (Guus Bakker) en drums (Pascal Vermeer). Tien nieuwe eigen stukken, waarmee twee wegen worden bewandeld: akoestisch en elektrisch (met Van Vliet op Fender Rhodes-piano en Bakker op basgitaar). Op beide trajecten toont De Graaf zijn gedrevenheid en een indrukwekkend meesterschap. Alles klopt, zijn toon, zijn attack, zijn melodische en harmonische ideeën. Centraal in het programma een prachtige ballad: "Climate Change". De Graaf wordt ook hoogst effectief ondersteund; de drie sidemen spelen op een heel natuurlijke manier fel waar het kan en subtiel waar het moet. Van Vliet overtuigt met de elektrische Fender Rhodes-piano in het funky "Why Birds Always Sing". Sterk album." (René de Cocq, Draaiomjeoren.com)

Uitgeleend

Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten.
Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.