"De Israëlische trompettist Avishai Cohen was regelmatig in de Nederlandse met steeds een andere band. Met zijn akoestische trio Triveni, maar ook duellerend met saxofonist Mark Turner. Deze laatste heeft hem mogelijk gekoppeld aan ECM, waarop Cohen nu zelf ook een album uitbrengt. Opgenomen met weer andere muzikanten (alleen drummer Nasheet Waits was te horen op voorganger "Dark Nights") is dit de eerste belangwekkende jazzplaat van 2016. Je wordt meteen gegrepen door het samenspel van Cohen, met gedempte trompet, en pianist Yonathan Avishai, waarmee het album opent. Miles Davis' kwintet van pakweg 1956 is de referentie. Maar Cohen loopt met zijn eigen akoestische band snel van zijn grote voorbeeld vandaan. De lange, open composities ademen rust en contemplatie. Een enkele keer duikt saxofonist Bill McHenry op om Cohen een beetje uit te dagen, of roffelt Waits de nummers even los. Maar het spel op dit zeer fraaie album blijft ingehouden en de sfeer stemmig." (Gijsbert Kamer, Volkskrant; 4 uit 5 sterren)
"Avishai Cohen is uitgegroeid tot één van de grootste jazztrompettisten ter wereld, boordevol talent én soul. Hij reisde aanvankelijk met zus Anat (klarinet) en broer Yuval (saxofoon) de wereld rond als The 3 Cohens. Avishai wordt wel vergeleken met Miles Davis: ook Cohen gebruikt de trompet als een instrument om de meest aangrijpende menselijke klanken ten gehore te brengen. Voor de opvolger van zijn impressionistische ECM-debuut "Into The Silence" schreef de Israëliër een aantal nieuwe stukken waarin de nadruk ligt op het ensemble, op teamwork. De trompettist heeft dan ook een uitgelezen groep om zich heen verzameld: pianist Yanathan Avishai, bassist Barak Mori en drummer Nasheet Waits. Cohen beschouwt dit als zijn 'dream team' en het moet gezegd worden: het samenspel van deze muzikanten klinkt werkelijk fantastisch, de groep balanceert op een fraaie wijze tussen improvisatie en structuur. Wil je deze band live zien, kom dan op vrijdag 7 juli 2017 naar North Sea Jazz." (Jos van den Berg, Platomania)
"Hersch has always been a tasteful, harmonically adventurous, and deeply emotive musician, and that is certainly the case here. As he states in the liner notes, seven of these songs are first takes, and not surprisingly a sense of spontaneity and sensitive group interplay permeates the album. To these ends, Cole Porter's "So in Love" is given a deeply expansive touch that finds Hersch washing various harmonic colors around the melody. Similarly engaging, his takes on such lesser-played standards as Thelonious Monk's "Boo Boo's Birthday" and Irving Berlin's "Change Partners" are gleefully playful and adventurous. However, it is on the darker, more melancholy moments that Hersch truly shines, and his brooding version of "How Deep Is the Ocean" and his own "Heartland" are devastatingly moving ballads." (Allmusic)
M.m.v. Macy Gray en Gregory Porter. Op 10 oktober2013 bezoekt Murray met zijn Infinity Quartet featuring Macy Gray het Wilminktheater: "Wat krijg je als een soulvrouw als Macy Gray haar muzikale krachten bundelt met saxofonist David Murray? Een interessante combinatie die zorgt voor een muzikale avond met een grote portie soul, blues en jazz. Met haar unieke stem bracht Macy Gray een aangename verandering teweeg in de soulwereld. Voor jazzliefhebbers is David Murray al lang geen onbekende meer. Met een oneindige lijst van albums en concerten op zijn naam behoort hij tot één van de grotere saxofonisten. De verwachting is dat er ook nummers uit het repertoire van David Murray en Macy Gray gespeeld gaan worden." Op de CD heeft Gregory Porter een grotere rol dan Gray: Porter zingt drie songs, Gray maar één. Mensen die Porters eigen platen iets te 'slick' vinden komen hier aan hun trekken: zijn doorleefde souljazzstem, omgeven door Murray's ietwat rafelige saxsound is een gouden combinatie!
Every year, to celebrate Denmarks prestigious Jazzpar prize, a special group is formed using musicians from the international jazz scene. The 2004 quartet was divided between Danes: Jakob Dinesen (sax), Ben Besiakov (piano) and Americans: Eddie Gomez (bass) and Nasheet Waits (drums). Recorded at a series of concerts, this is music without a safety net and the combo frequently go out on a limb. Genuine live jazz at its best. (bron: Stunt Records) Vooral saxofonist Dinesen neemt regelmatig smachtend en scheurend z'n vrijheden binnen dit sterk spelende postbopkwartet.
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
