"De herontdekking van deze opnamen is te vergelijken met de ontdekking van een nieuwe Picasso of een partituur van Bach. Overdreven? Helemaal niet. Mingus is de belangrijkste bassist van de jazz, zijn composities zijn geniaal en de opname is uit een cruciale periode, met zijn meest creatieve band ooit: het sextet dat naam maakte met een tumultueuze Europese tournee waarbij de bassist hotels en kleedkamers beschadigd achterliet, trompettist Johnny Coles moest worden opgenomen in het ziekenhuis en Eric Dolphy in Europa achterbleef, waar hij enkele weken later overleed. Muzikaal was het echter een toptijd. T.t.v. deze opnamen stonden ze met frisse moed aan de vooravond van die tour. Johnny Coles speelde nog mee. Het sextet klinkt verbluffend groots. Orkestraal bijna. Mingus muziek vertoonde absoluut avant-gardistische kenmerken: vrije aanpak, tempowisselingen, outside-improvisaties. Maar evenzeer was dit sextet diep geworteld in blues en roots, en kon het vooral keihard swingen." (Koen Schouten, Volkskrant)
"Recorded early in the trumpeter's career, this fine release originally issued by Vee-Jay Records has been given new life over the years through at least a couple of reissues. This one includes four previously released alternate takes from the seven tracks, each of which features a strong hard bop quintet, with Art Blakey on drums, Eddie Higgins on piano, Art Davis on bass, and Clifford Jordan on tenor saxophone. The set is a tad more laid-back than the later classic Blue Note sessions. Nonetheless, this one offers its rewards, including a rare chance to hear Eddie Higgins in full force, a late of Blakey as a sideman, and a stunning front line with unsung giant Clifford Jordan. Morgan is in good form, swinging and blowing passionately, and his interpretations of "Easy Living" and "Just in Time" are among his best." (Steven Loewry, Allmusic)
"This CD reissue has its original six songs expanded to 11 with the inclusion of five alternate takes. The music is good solid hard bop that finds trumpet and fluegelhorn player Lee Morgan (already a veteran at age 21) coming out of the Clifford Brown tradition to display his own rapidly developing style. Matched with Clifford Jordan on tenor, pianist Wynton Kelly, bassist Paul Chambers and drummer Art Blakey, Morgan's album could pass for a Jazz Messengers set." (Scott Yanow, Allmusic)
Opnamen van de beroemde Europese tournee van het sextet dat ook te horen is op "Cornell 1964". Trompettist Johnny Coles is nog te zien; even later moest hij wegens ziekte afhaken. Maar hij is nog de minst illustere naam in dit sextet. Eric Dolphy excelleert op zowel altsax, fluit en basklarinet - slechts drie maanden later zou hij overlijden. Clifford Jordan (tenorsax) is ook in bloedvorm. De muziek toegankelijk en baanbrekend tegelijk - er gaat naast intensiteit gewoon erg veel plezier van uit. Dat zie je ook aan de vaak breeduit glimlachende Mingus, die toch ook om z'n nurksheid bekend stond. De opnamen, bij elkaar twee uur, zijn gemaakt in België, Noorwegen en Zweden. Delen van deze opnamen zijn al eerder versnipperd en slordig gemasterd uitgebracht. Dit is de eerste keer dat het zorgvuldig gerestaureerd en met liefde bij elkaar is gezet. Want dat is het kenmerk van deze Jazz Icons-serie: de DVD's zijn aan alle kanten perfect, tot de uitgebreide toelichting en duiding in het foto-rijke boekwerkje aan toe.
Opname uit 1957, een van de weinige platen die tenorsaxofonist John Gilmore zonder Sun Ra maakte. Hij overvleugelt Jordan (lichtelijk) en laat en passant horen dat Coltrane sterk door hem beïnvloed is. Het is trouwens Jordans eerste plaat als bandleider en volgens velen zijn beste. Magnifieke hardbop, gemaakt met een band om van te smullen (verder spelen immers niemand minder dan Horace Silver en Art Blakey mee!). De beroemde engineer Rudy van Gelder nam de plaat op en remasterde de opnamen in 2002 zélf voor deze verbeterde heruitgave, waarop één extra nummer uit dezelfde sessies.
"De CD-serie Jazz in Paradiso is nog maar net op weg of de samenstellers lijken al te rommelen met de formule. Jordan zou in september 1969 optreden in Paradiso, maar omdat de zaal een maand dicht moest, week hij uit naar de VARA-studio. Een jaar later stond hij alsnog in Paradiso, en ook daar horen we opnames van op "Beyond Paradiso". Héél bekend is Clifford Jordan (1931-1993) niet, maar hij was een prima tenor. Stevig en robuust, maar soms ook heerlijk relaxed. Opvallend is de uitvoering van bossanovaklassieker "The Girl From Ipanema". Wie bij die titel in gedachten meteen de fluistersax van Stan Getz hoort, zal verbaasd zijn over het spierballenspel van Jordan. Wat ook opvalt is het hoge niveau van Jordans Nederlandse begeleiders. In Hilversum speelden onder anderen bassist Ruud Jacobs en drummer Han Bennink mee, later typische representanten van de ‘commerciële’ Gooise jazzscene en de Amsterdamse avant-garde, maar hier nog innig verenigd als ritmesectie." (Het Parool)
"For a brief time, tenor saxophonist Clifford Jordan and trumpeter Art Farmer were the frontline of the Horace Silver Quintet. This 1997 CD reissue finds the group (which also includes bassist Teddy Kotick and drummer Louis Hayes) performing five of Silver's lesser-known originals and the standard "Ill Wind." The lyrical Farmer and the up-and-coming Jordan have plenty of fine solos, as does the influential Silver, whose funky, witty style stood apart from the prevailing Bud Powell influence of the era. Although none of the newer songs caught on as standards, this set (which has plenty of mood and groove variation) holds together very well and still sounds fresh 40 years later." (Scott Yanow, Allmusic)
Heruitgave uit 1993 van 'split-LP' uit 1957 met 3 tracks door een sextet rond Sahib Shihab (b), met o.a. Clifford Jordan (ts), Hank Jones (p) en 2 tracks door een sextet rond Herbie Mann (fl, ts), met Phil Woods (as). Uiterst plezante bop.
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
