"Brazilian singer Milton Nascimento has one of the most dextrous voices in global music. From his 60s samba-funk releases as part of the Clube de Esquina movement, where he sang with a soft, soaring falsetto, to his landmark 1975 collaboration with saxophonist Wayne Shorter, Native Dancer, and ensuing work with everyone from Herbie Hancock to Yusuf, Nascimento has matched their instrumental mastery with his maturing range. Now 81, Nascimento’s voice has developed into a beautifully rich and vibrato-laden baritone that is the focus of a lively collaboration with bassist and composer Esperanza Spalding, "Milton + Esperanza". Across 16 tracks, the pair reimagine compositions from Nascimento’s catalogue, such as 1969’s "Outubro" and 1972’s "Cais", as well as featuring new works with the likes of Paul Simon and Lianne La Havas." (The Guardian; 5 uit 5 sterren)
"De Amerikaanse bassiste Esperanza Spalding is een van de grote jazztalenten van de laatste jaren. Gelukkig bestaat er een platenmaatschappij die dit eigenzinnige talent de ruimte geeft en bereid is een commercieel risico te nemen. De neo soul, hiphop, jazz en progressieve pop van de vorige albums heeft ze inmiddels geheel verlaten voor esoterische en intuïtieve oermuziek die is losgeweekt van alle conventies. Zelfs aan songtitels doet Spalding niet meer. De muziek klinkt los en organisch, maar bij nadere bestudering blijken er wel degelijk ingenieus gevlochten arrangementen aan ten grondslag te liggen. Pas in de loop van het album beginnen er geleidelijk vastere vormen te ontstaan. Songwrights Apothecary Lab is een volstrekt eigenzinnig en oorspronkelijk album dat zich met niets laat vergelijken. Voor wie zijn hoofd wil openzetten is Songwrights Apothecary Lab een fascinerend album dat nieuwsgierig maakt naar hoe ver Spalding op haar volgende project nog kan gaan." (Jazzism)
"Op haar vijfde en beste album begeeft zangeres-bassiste Esperanza Spalding zich binnen zo veel stijlen dat de genre-aanduiding jazz te kort schiet. Vanaf opener "Good Lava" sjeest ze langs springerige rock, warme jazz en stevige funk. Maar de tien jaar geleden als grote jazzbelofte binnengehaalde Spalding is in alles zo verdomd goed, dat je nergens het idee krijgt dat ze haar hand overspeelt. Ze gaat per plaat beter zingen, zo lijkt het, en durft muzikaal steeds meer te ondernemen. Diverse keren roept ze herinneringen op aan Joni Mitchell, en dan vooral aan het meer jazz georiënteerde werk dat zij in de tweede helft van de jaren zeventig opnam met bassist Jaco Pastorius. Spalding zingt als Mitchell ten tijde van "Hejira" (1976) en speelt regelmatig de fretloze bas zoals Pastorius dat op dat album deed. De jazz-akkoorden vloeien in bijvoorbeeld Judas prachtig in elkaar over, terwijl de funk van Janelle Monáe model staat voor "Funk The Fear". Spalding wil misschien net iets te veel tegelijk, maar dit is een uitzonderlijk rijke en avontuurlijke plaat." (Gijsbert Kamer, Volkskrant; 4 uit 5 sterren)
"In oktober 2018 traden pianist Fred Hersch en zangeres Esperanza Spalding een paar dagen achter elkaar op in de New Yorkse Village Vanguard. Spalding liet haar contrabas thuis en zong alleen. Hersch verging op dat moment van de pijn aan zijn heup en ook Spalding had wel betere tijden in haar leven gekend. Mogelijk dat al het ongemak er juist voor zorgde dat ze tot het uiterste gingen, want zowel pianospel als zang klinkt verbluffend goed. Het repertoire bestaat vooral uit standards en meteen in "But Not For Me" horen we Spalding knap een loopje nemen met de tekst, terwijl Hersch het nummer ook al zo avontuurlijk benadert. Thelonious Monk krijgt vervolgens een eerbetoon in "Dream Of Monk", een stuk van Hersch zelf en later met een door Spalding fraai woordloos ingezongen "Evidence". Haar eigenzinnige aanpak werkt ook goed in Charlie Parkers "Little Suede Shoes". De lol van het zingen en samenspelen staat voortdurend voorop bij allebei. O, wat waren we daar graag bij geweest." (Volkskrant; 4 uit 5 sterren)
"Where Spalding's previous work was built around a central character, here she offers 12 songs each explicitly inspired by a separate body part, such as the mouth, eyes, fingers, and yet more esoteric parts like the "solar portal." Joining her on this tactile journey of sensation are longtime associates guitarist Matthew Stevens and drummer Justin Tyson. Together they craft deeply ambient, intricately constructed songs that fall yet further afield of the crossover jazz, fusion, and R&B that garnered Spalding so much of her early praise. In that sense, the album is a worthy follow-up to Emily's D+Evolution and 2012's Radio Music Society, but one that may keep her more jazz-oriented fans at arm's length. In every way, Spalding doubles down on her neo-prog, art rock, and avant-garde influences, offering songs rife with harmonically and rhythmically inventive soundscapes, as well as lyrics that read very much like poetry." (Allmusic)
"Stersaxofonist Joe Lovano heeft gelukkig begrepen dat je geen enkele jazzmusicus recht doet door diens muziek naar de letter na te spelen. "Bird Songs" bevat uitsluitend composities van de legendarische altsaxofonist Charlie Bird Parker, maar allemaal worden ze fris en vrij benaderd. Net als Parker is Lovano een musicus die intuïtie en kennis van de jazztraditie voorbeeldig weet te combineren. Maar nog meer imponeert de ritmesectie: de spannende, dwarse akkoorden van pianist James Weidman, de eigenwijs swingende bassiste Esperanza Spalding, en vooral de twee drummers Otis Brown III en Francisco Mela die, zonder elkaar maar een moment in de weg te zitten, met even subtiele als dwingende ritmes intrigeren." (Mischa Andriessen, De Telegraaf)
Heruitgave van het debuut uit 2007 van deze contrabassiste/zangeres, n.a.v. het winnen van een Grammy voor haar derde album "Chamber Music Society" in 2010. "An exercise in joy and freedom. Well rendered for such a very young musician, it's quite notable, considering the certainty of her concept and clarity of her vision. While steeped in contemporary jazz, there are Latin flavors, unabashed free moments, and some implied and direct swing. Further, it is an expression of her well-being, optimism, and future hope for her life in this music. Also in her peer group, pianist Aruan Ortiz and drummer Francisco Mela add a hundredfold to this music and establish themselves as leaders-to-be, and are quite capable partners for Spalding's wonderful sounds. Whether she is coerced to sing songs in the future is to be determined. For sure, she is an accomplished bassist, musician, and original thinker. Junjo is an auspicious beginning that should catch the ears of any lover of great music." (Michael G. Nastos, Allmusic)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
