Toots Thielemans (Brussel, 1922) is wereldberoemd als de man die van de mondharmonica een volwaardig jazzinstrument maakte. Hij brak door in de jaren vijftig, toen hij speelde met onder anderen Benny Goodman en George Shearing. In 1962 componeerde hij de wereldwijde hit "Bluesette". Nederland kent hem daarnaast ook van de soundtracks van "Turks Fruit", "Baantjer" en "Sesamstraat". Dit nieuwe album is een verzameling van sublieme live-opnamen. Met de bekende liedjes, vol leven waarbij tranen telkens op de loer liggen. In Toots' woorden: tussen een lach en een traan. Dit is de luxe uitvoering met uitgebreid CD-boekje, zoals die exclusief via de Volkskrant leverbaar was.
Op 26 april 2012 bereikte de Vlaamse mondharmonicavirtuoos zijn 90ste verjaardag. Ter gelegenheid daarvan verscheen er al een speciaal album met live-opnamen uit de periode 2006 tot 2011, met daarbij een bonus-DVD met live-opnamen uit 2011. Dit in Luik opgenomen concert vond echter plaats drie weken ná Thielemans' 90ste verjaardag. Ook hier wordt hij weer bijgestaan door zijn European Quartet: Karel Boehlee (p), Hans van Oosterhout (d) en de uit Zuid-Afrika overgekomen Hein van de Geyn (die zich grotendeels uit de muziekbusiness heeft teruggetrokken). Voor zo'n speciale gelegenheid, een ietwat verlaat verjaardagsconcert, zijn er natuurlijk speciale gasten. Die zijn er in de personen van pianist Kenny Werner (met wie Thielemans al regelmatig samenwerkte in het verleden) en zangeres Trijntje Oosterhuis. Op het programma staan diverse fraaie standards en natuurlijk Thielemans' grootste hits "Bluesette" en "Dat Mistige Rode Beest (Turks Fruit)".
"Met dit album maakt gambist Ralph Meulenbroeks (hij heeft tegenwoordig de artiestennaam Ralph Rousseau aangenomen) een lange neus naar de puristen der oude muziek. Want hij combineert hier doodgemoedereerd stukken van 18de-eeuwse componisten als Marin Marais en Antoine Forqueray met instrumentale versies van bekende Franse chansons uit de 20ste eeuw. Zoals het schitterende "Cent mille chansons", waarmee Frida Boccara het Songfestival won; "La montagne" van Jean Ferrat (ofwel Wim Sonnevelds "Het dorp") en, heel brutaal, "Ne me quitte pas" van Jacques Brel. 'Zingen' is wat alle stukken voor Rousseau bindt, en daarin heeft hij groot gelijk, al volhardt hij ook hier in een strikt, en zeer verantwoord non-vibrato spel. Begeleid door het Matangi Strijkkwartet en bassist Hein van de Geyn, klinken alle stukken gloedvol en prachtig. Rousseaus streven de viola da gamba bij een groter publiek bekend te maken, krijgt met dit album op overtuigende wijze gestalte." (Erik Voermans, Het Parool; waardering: 4 uit 5 sterren)
Opname: 2007
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
