"Soundtrackliefhebbers werden in 2014 verrast met de serie "Lost Themes": filmmaker en componist John Carpenter speelde met zoon Cody nooit gebruikte thema's uit eigen archief. Het werden cultkrakers en Carpenter (69) kon zomaar op wereldtournee. Wat nog ontbrak, was een compilatie met de beste wél gebruikte herkenningsmelodieën uit horrorfilms van The Thing tot Halloween en The Fog. Gelukkig is die er nu wel. Vader en zoon Carpenter speelden de thema's opnieuw in en dus klinken de scheurende metalgitaren in de herkenningstune van In The Mouth of Madness vol en net wat gemener. De synthesizers en piano in het huppelende melodietje uit The Fog resoneren warm en weldadig. In deze stukken hoor je de kracht van Carpenters muziek: geniaal in eenvoud en ogenschijnlijk onschuldig, maar op een vreemde manier dreigend, vooral dankzij het gebruik van precies de goede analoge synthesizers naast dissonante en goedkoop rockende gitaren. Een ultieme horrorscoreverzameling." (Robert van Gijssel, Volkskrant; 4 uit 5 sterren)
"Pompende electrobeats. Precies in elkaar grijpende, repetitieve synthesizerklanken. IJle keyboardkoortjes. Weinig regisseurs kun je zo gemakkelijk met je oren herkennen als horrorgrootmeester John Carpenter (1947). Zijn beste werk (Halloween, The Thing, Fog, om er een paar te noemen) omspant in zowel beeld als geluid hetzelfde universum: zijn films zijn onderkoeld en hard. Geen filmcomponist die zo belangrijk was voor de emancipatie van de synthesizer als soundtrack-instrument en die met zijn stijl ook buiten de cinema grote invloed uitoefende. Een van John Carpenters beroemdste deuntjes is het onregelmatig gepingelde pianothema uit Halloween (1978). Terwijl standaard-horrormuziek meestal beetje bij beetje opbouwt naar een climax, creëerde Carpenter met het Halloween-thema juist een beklemmende sfeer door de niet aflatende herhaling. Carpenter in een radiointerview: 'Het was simpel en repetitief en (...) riep spanning op in de toeschouwer. Die wacht af tot er iets verandert.' (Kevin Toma, Volkskrant)
Zoals bij zijn meeste films verzorgde Carpenter ook zelf de muziek voor Vampires. De stijl van deze soundtrack verschilt nogal van eerder werk. Dit is een bluesy, gitaargedreven score, die wat doet denken aan Ry Cooder. Er is nog steeds genoeg synthesizer te horen, maar de gitaren treden hier wat meer op de voorgrond.
Uitgebreide versie (2000) van de oorspronkelijke filmsoundtrack, inclusief interview met Jamie Lee Curtis.
Klik hier om cookies te accepteren zodat de vertaalmodule kan worden geladen. Het kan zijn dat je de pagina moet herladen.
