"Tim Knol houdt van wandelen. De singer-songwriter heeft een wandelclub en in zijn theatertour "Wanderings" vertelt hij over de verstrooiende omzwervingen die hij heeft gemaakt. De nummers van die voorstelling staan nu op een album met dezelfde naam en alles ademt de sfeer van het avontuur te voet. "Wanderings" met zijn galopritme, strijkers en de twang van een spaghettiwesterngitaar opent prairievergezichten. "Up In The Hills" is wat de eenzame zwerver zingt bij het kampvuur. Met fingerpicking op de gitaar en de langgerekte nasale vocalen is het in de verte verwant aan de muziek die Knol maakte met Bluegrass Boogiemen. Americanapareltjes uit de polder waarmee Knol bewijst dat hij zich de traditie eigen heeft gemaakt. Je kunt hard maken dat Knol, met die wankele, op de tast zingende stem, niet de gedroomde zanger is van zijn eigen liedjes. Maar hij geeft het prachtig verstilde "Quiet Mountain" wel een breekbaarheid waarbij je je adem inhoudt." (de Volkskrant; 4 uit 5 sterren)
"Tim Knol doet gewoon na zijn zoektocht naar zijn nieuwe ik ook als niet zo dikke dertiger op Lightyears Better precies datgene waardoor we al twaalf jaar van hem houden. Met opnieuw een geweldig bandje naast hem. Als een Nederlandse Jeff Tweedy klassiek goede liedjes maken over het leven, de liefde en soms ergens een nieuw licht opsteken. Of hij dat nu met een poppy switch, een gevoelige country-touch of een speelse knipoog naar de rockmuziek van The Replacements en Drivin’ N’ Cryin’ doet, alles is raak, oprecht, eerlijk, mooi en positief zonder vrolijk te worden. Heerlijke plaat." (door Willem Jongeneelen op www.oor.nl)|
"Tim Knol koestert een flinke liefde voor bluegrass- en countrymuziek. Dat is al erg lang zo en zijn relatie met de Blue Grass Boogiemen gaat al verder terug dan hun eerste gezamenlijke plaat uit 2019. Het wat nasale stemgeluid dat Tim Knol bij zijn samenwerkingen met de Blue Grass Boogiemen laat horen past goed bij de muziek, die qua sfeer prachtig authentiek Amerikaans klinkt. Tim Knol heeft zijn carrière natuurlijk al behoorlijk op de rails. Zijn samenwerkingen hebben echter aangetoond dat er voor hem veel meer te halen valt. Niet alleen met The Miseries maar ook zeker met de Blue Grass Boogiemen, waarmee diep de traditionele Amerikaanse muziek induikt. Met verve. "Ride Again" laat horen dat de doorwrochte liefde voor bluegrass en country en de jarenlange ervaring van de bandleden een overtuigende, onderhoudende verzameling songs op heeft geleverd. Een bondig maar kleurrijk liedboek dat wereldwijd kan aanslaan." (Written In Music; 4 uit 5 sterren)
"Tim Knol houdt graag de regie over zijn eigen leven. Dapper dus, dat zijn nieuwe plaat over zaken gaat waar hij weinig tot geen controle over heeft. Op "Long Live Your Friends" bezingt de sympathieke rootsman uit Hoorn vriendschappen, grotere maatschappelijke thema’s en persoonlijke angsten. ‘I love my body, but my head’s the same’, opent de fraaie openingstrack "Brand New Day", die meteen nog een andere vernieuwing laat horen: de techniek. "Long Live Your Friends" is gebouwd rond demo’s die Knol overal en nergens met zijn telefoon opnam. Dit is wederom een liedjesplaat, maar wel eentje met een experimentele instreek. Alleen Knols stem klinkt per song al anders, zowel door zijn dynamische manier van zingen als de wijze van opnemen. Knol zet op deze manier en met deze plaat een nog grotere stap in de richting van zijn grote voorbeeld: Jeff Tweedy van Wilco." (OOR)
Persoonlijk verslag van het leven en de carrière van de Nederlandse zanger Tim Knol (1989). Met foto's.
Ziep zit in een rolstoel. Sommige dingen die andere kinderen doen kan hij niet. Maar hij heeft wel een knuffelbeer, een vrolijke moeder, een stoere oom en... een toverpaard! En zo beleeft hij allerlei geweldige avonturen. Voorlezen vanaf ca. 4 jaar.
"Coronatijd. De één ging wandelen, de ander nam met beperkte middelen een soloplaat op. Tim Knol deed het allebei. Zo werden leden van zijn Wandelclub op een verloren gewaand stukje heide getrakteerd op een akoestische versie van een ingetogen liedje van Blaze Foley, David en Ola Reed, Lucinda Williams of gewoon van hemzelf. Liedjes die hij ook al tijdens de theatertournee Lost And Found vóór de pandemie speelde, of tussen de lockdowns door voor een paar mensen op anderhalve meter in zaaltjes die normaliter een veel grotere capaciteit hadden. Met een viersporenrecorder nam hij die stortvloed aan liedjes die hem inspireerden of een daar perfect bijpassend eigen liedje thuis op. Eerst voor vier cassettes en een cd-reeks, nu selecteerde hij er vijftien om in vinyl te persen. Die klinken puur, kaal, geïnspireerd en gepassioneerd. Dit is een plaat met louter die stem en zijn gitaar of, in het geval van Journey Through The Past van Neil Young, een piano." (OOR)
"Erik Kriek brengt als stripmaker en illustrator vele eenzame uren achter de tekentafel door. Strips maken is monnikenwerk en muziek is een vaste kompaan bij die arbeid. Met deze portretten brengt hij nu een getekende hommage aan al de artiesten wier muziek hem door de jaren heen heeft geïnspireerd en zijn werk heeft helpen veraangenamen. Vele van de door hem geportretteerde artiesten zijn niet meer in leven, maar hun muziek leeft eeuwig voort. De cd in het boek bevat een prachtige selectie van hun songs, uitgevoerd door Tim Knol en de Blue Grass Boogiemen, met muzikale bijdragen van de Lasses en Erik himself." (Platomania)
Klik hier om cookies te accepteren zodat de vertaalmodule kan worden geladen. Het kan zijn dat je de pagina moet herladen.
