Deze CD volgt de formule die al 15 jaar bij Classic FM te horen is: louter hoogtepunten uit het klassieke repertoire, aangevuld met verwante muziek uit films: een heerlijke mix van 'licht klassiek voor elk moment'.
Enscenering door de beroemde operaregisseur Robert Wilson, met de veelgeprezen mezzosopraan Anne Sofie von Otter en onder muzikale leiding van John Eliot Gardiner. Dit is onderdeel van een tweeluik, dat Wilson en Gardiner samen produceerden in 1999. De andere helft is "Orfeo ed Euridice". Deze is ook bij ons te leen: zie DK88. Voor een uitgebreide recensie van beide DVD's, volg de link hieronder.
'Glucks meesterwerk Orfeo Ed Eurydice ging in 1762 in Wenen in première. Met groot succes. Het is daarom niet verbazingwekkend dat de componist een paar jaar later een Franse versie schreef voor Parijs. Deze versie was veel omvangrijker dan het origineel, want omdat de Fransen dol waren op ballet, voegde Gluck vele dansen toe (waaronder het wereldberoemde middendeel van het Ballet Des Ombres Heureuses met de beeldschone fluitsolo). (...) Op dit dubbelalbum is de Franse versie uit 1774 te horen in een schitterende opname van dirigent Marc Minkowski: het orkest van Les Musiciens Du Louvre beschikt over een enorme vertelkracht en de stemmen (van ondermeer Richard Croft als Orphée en Mireille Delunsch als Eurydice) zijn prachtig. (Bron: CP, Muziekweb)
Enscenering door de beroemde operaregisseur Robert Wilson, met stersopraan Magdalena Kozena en onder muzikale leiding van John Eliot Gardiner. Het was onderdeel van een tweeluik die Gardiner en Wilson in Parijs neerzetten. "Alceste", de andere helft, is ook te leen bij ons, zie: DK194). Voor een uitgebreide recensie: volg de link hieronder.
Luister-10, oktober/november 2013: "Tussen de Parijse premières van beide Iphigenie-opera's lag 5 jaar (1774 en 1779), de Amsterdamse premières van beide waren op één avond: 7 september 2011. Er wordt voorbeeldig gemusicieerd, gezongen en geacteerd en in de eerste opera maken vooral Anne Sofie von Otter en Véronique Gens indruk. Von Otter als moeder en Gens als weerspannige dochter (zelfmoordterroriste met bomgordel). Waar kun je deze twee zo mooi zien zingen? De kale regie en de dito decors verraden de meesterhand van Audi. Effectief zijn de staketsels en steigers met daarin trappen als in een Grieks theater. De soldatenkleiding verwijst naar een of andere Zuid-Amerikaanse generaalsdictatuur. Lichteffecten geven sfeer: met name de blauwe en grijze tinten. Alle lof voor de musici: de Musiciens du Louvre spelen mooi licht, het Koor van de Nederlandse Opera is in topvorm. Waar ter wereld is zo'n goed operakoor?" (Jurjen Vis)
Opname: 2003
Opname: 2008. "De gevierde Franse Baroksopraan Véronique Gens heeft een verrassend vervolg gemaakt op haar bejubelde "Tragédiennes" uit 2006. Vol aria's, opgeduikeld in obscure bibliotheken. Ditmaal trokken Gens en dirigent Christophe Rousset de lijn door van Rameau naar Gluck en Berlioz, met daartussenin minder bekende namen als Sacchini, Piccinni, Grétry en De Arriaga. Mocht u zich afvragen wat de niet-Franse namen met de klassieke Franse operatragedies van doen hebben, dan moet u weten dat Parijs eeuwenlang door Italianen werd overheerst. Zelfs Lully was een Italiaan. Hij, Sacchini en Piccinni componeerden keurig Franse tragedies. Rousset groef de bijzondere partituren op. Het viel niet mee aria's te vinden die geschikt waren voor de CD,w ant daarvoor was een gelimiteerde orkestratie nodig. De Berlioz-aria uit Les Troyens is in dat opzicht uniek, want helemaal met houtinstrumenten uitgevoerd. Een uitdaging, ook voor Gens, die het misschien wel het mooiste stuk van de CD vindt." (naar René Seghers, Luister)
Opname: 2008
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
