"Maartje Meijer is zangeres en pianiste. Ze is muzikaal leider van de zanggroep The New Amsterdam Voices. Die waren ook te horen op haar debuut "Virgo" (2013). Op deze opvolger heeft ze de mensen om zich heen beperkt tot een kwintet. De ritmesectie bestaat uit Tobias Nijboer (b) en Joan Terol Amigo (d). Verder spelen de meesterblazers Joris Roelofs (basklarinet) en Maarten Hogenhuis (altsax) mee. Jesse van Ruller speelt op enkele nummers gitaar en produceerde het album. "Inner Circle" is niet zo gevarieerd als Meijers eersteling: ze profileert zich meer als singer-songwriter. Ze schreef 8 songs zelf, waarvan een in het Nederlands. Roelofs en Hogenhuis, samen het jazzingrediënt in de muziek, soleren er weldadig in. Zo ook in "Father, Mother", waar ze warmte toevoegen. Meijers zang is meer folky. De poëzie in haar teksten is van wezenlijk belang. Ze zingt over het zoeken naar de ruimte om te fantaseren, om te leven. Ook heeft ze een Beatles-song opgenomen: "Shes Leaving Home"."(Hessel Fluitman, Jazzflits)
"De chromatische harmonica is Hermine Deurloo's lievelingsinstrument. Ze buit op haar 3de CD de mogelijkheden van haar chromatische harmonica ten volle uit. Met de drie octaven van het instrument de gewone, diatonische telt er één kan ze alle toonladders aan en is haar mondharmonica dan ook een volwaardig solo-instrument. Waarmee ze zelfs een variatie op een werk van de 17de eeuwse componist Sweelinck naar haar hand zet. En verder pendelt ze tussen Gary Peacock, Duke Ellington, Misha Mengelberg, Jesse van Ruller en zichzelf.
"'Trek eens even aan m'n rem, ik kan er zelf niet bij'. Hans Teeuwen zingt het op zijn eerste Nederlandstalige liedjesalbum. Het lijkt als de cabaretier zijn eigen karakter schetst. In zijn theatershows komt hij vaak ongeremd over, wild zelfs. Maar op "Popstukken" klinkt hij juist alsof hij alles uitstekend op een rijtje heeft. Teeuwen blijkt het in zich te hebben om rustig gaan zijn schrijftafel plaats te nemen en een poëtisch pareltje als "Bang" neer te pennen. Ja, er staan zowaar serieuze klanken op het album, en die combineert hij zorgvuldig met zijn handelsmerk: absurdisme. "Popstukken" is een verrassend verfijnd werk. De tempowisselingen zijn goed in balans, de humor is ruimschoots aanwezig, vocaal is het dik in orde en zijn begeleidingsband maakt eveneens indruk. Geen wonder overigens, want The Painkillers bestaat uit vooraanstaande figuren uit de Nederlandse jazzwereld. Maar Hans eist de spotlights op en vlamt zonder ergens uit de bocht te vliegen." (Sven Bersee, Lust For Life; 4 uit 5 sterren)
Live-albums die de samenwerkingen documenteren met gastsolisten Nils Wogram en Bert Joris. De albums hebben als thema polyfonie: gecomponeerde meerstemmigheid; er klinken meerdere melodieën tegelijkertijd. Ze verwijzen naar de inspiratie voor dit dubbelalbum: het gebruik van vroege polyfonie door Vlaamse, Nederlandse en Duitse componisten, tussen de veertiende en zestiende eeuw. De Duitse trombonist Nils Wogram staat bekend om zijn uitmuntend en virtuoos trombonespel. Hij kan hoog klinken als een trompet en laag als een didgeridoo. De Belgische trompettist Bert Joris is een van de belangrijkste jazztrompettisten van Europa. Als begenadigd instrumentalist, productief componist en arrangeur en ook als bandleider is hij een opvallende verschijning in de jazzscene. Het all-star Quartet van Jasper Blom heeft inmiddels vier albums uitgebracht. Bloms composities bieden een elektro-jazz-cocktail van stijlinvloeden met als uitgangspunt experimenteerlust, vrijheid in samenspel, effecten, funkgrooves en jazzswing.
Lekker vuig en groovy gespeelde souljazz in jaren '60-traditie, waar de Nederlandse altsaxofonist wordt bijgestaan door gitarist Jesse van Ruller, die in die tijd (1999) in een fase zat dat hij steeds vrijer en funkier ging spelen. Ze worden bijgestaan door twee Amerikaanse toppers: Hammondorganist Larry Goldings en drummer Idris Muhammad.
Jesse van Ruller staat tot ver buiten Nederland bekend als één van de beste hedendaagse jazzgitaristen. Zijn unieke geluid, fabelachtige techniek en prachtige composities worden alom geprezen. Na lange tijd een trio in de klassieke gitaar-bas-drums bezetting te hebben geleid komt hij nu met een nieuw trio in een wat minder gebruikelijke bezetting. Hij werkt daarbij samen met altsaxofonist en klarinettist Joris Roelofs en bassist Clemens van der Feen, twee grote beloftes in het Internationale jazzcircuit. In dit nieuwe trio hebben de drie musici allen een belangrijke rol als componist en solist. De bijzondere bezetting en de virtuositeit van de musici geeft het trio een prachtige sound, originele en lyrische composities en bovenal veel ruimte voor intimiteit en improvisatie. Pat Metheny: Jesse is one of the best young players Ive ever heard. John Scofield: Jesse van Ruller is a marvelous guitar player. "Dé plaat van 2010." (Tim Sprangers, Volkskrant; waardering: 5 uit 5 sterren (!))
Concert, opgenomen op 21 juni 2007 in Club Panama, Amsterdam.\n\n"De meest intense performer van Nederland, cabaretier Hans Teeuwen, is bezig met een wonderlijke carrièrewissel: hij zingt. En hoe." (Intermediar)\n"Teeuwen heeft een band om zich verzameld waar een debuterende jazz-zanger alleen van kan dromen" (NRC). Die band bestaat uit Joost Kroon (d), Sean Fasciani (b), Gideon van Gelder (p) aangevuld met twee van de grootste instrumentalisten die de Nederjazzscene op dit moment rijk is: Jesse van Ruller (g) en Benjamin Herman (as). "\n"Wat een timing, wat een stem, en wat een tekstbehandeling. Teeuwen 'doet' Sinatra, maar hoewel zijn stem net zo'n zilverig-hard streepje heeft en hij net zo vakkundig blijkt in het laten spreken van de woorden, staat daar bepaald geen imitator" (Leids Dagblad) \n"Nu is Teeuwen jazzzanger en zo fantastisch, overrompelend en swingend -met jazzfenomenen Benjamin Herman en Jesse van Ruller in zijn band- dat hij gerust de muzikale revelatie van dit seizoen mag heten." (Gooi en Eemlander)
Opname: 2008
Opname van een concert ter gelegenheid van de 65e verjaardag van jazzgitarist Wim Overgaauw in 1994, met medewerking van twee generaties collega's en studenten (waaronder Jesse van Ruller en Martijn van Iterson). Wim Overgaauw overleed een jaar later, op 30 november 1995
Eigenlijk hadden we na het uiterst jazzy "Hans Teeuwen Zingt", dat gevuld was met van Frank Sinatra bekend repertoire een 'full blown' jazz album van Hans verwacht. Zeker gezien het feit dat de meeste musici van voornoemde concertserie en DVD ook in Hans' huidige band The Painkillers opduiken (we noemen topkrachten als saxofonist Benjamin Herman en gitarist Jesse van Ruller). Verrassend genoeg is het jazzgehalte eigenlijk vrij laag, ten faveure van een muzikaal breed repertoire, van scheurende rock tot rhythm & blues tot rock 'n' roll tot, zeker, ook jazz. De teksten zijn guitig en vaak nogal schuin. Als geheel is het resultaat uiterst luchtig, waarbij vooral goed te horen is dat de heren uiterst veel lol moeten hebben gehad bij de opnamen.
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
