"Toen OOR Jon Hopkins twee jaar geleden voor het laatst sprak, zat hij met "Music For Psychedelic Therapy" vol in de geestverruimende sferen. Het nieuwe album "Ritual" van de Britse elektronische producer is een ander soort trip: een rituele reis gedurende één soundscape met een hersenkietelende opbouw. Na de beatloze ambient op zijn vorige album vinden percussie en pulserende drums weer hun weg op "Ritual". Ze klinken als echo’s uit de tijd dat Hopkins vooral dansvloeren liet kolken, samenwerkte met Brian Eno en Coldplay, en nummers van onder meer Moderat, Four Tet en Orbital remixte. ‘De mensheid luistert al duizenden jaren op een ceremoniële manier naar muziek. Of dat nou in drumcirkels is of op een religieuze manier. Dat geldt eigenlijk ook voor festivals en clubs: onszelf urenlang verliezen in muziek gaat verder dan sec entertainment. Het draait ook om zelfontplooiing en -expressie. In zekere zin is dat ook een ritueel.’" (OOR)
CD-single (16 min.) met interessante covers van "Dawn Chorus (Thom 'Radiohead' Yorke), "Heron" (James Yorkston), "Modern Driveway" (Luke Abbott) en "Wintergreen (Brian en Roger Eno).
"Electroproducer en dj Jon Hopkins zette grote zalen in lichterlaaie met de intense platen Immunity en Singularity. Maar vorig jaar vond hij het plots tijd voor rust en bezinning. Op zijn nieuwe plaat Music for Psychedelic Therapy is geen beat meer te bespeuren. Jon Hopkins: Ik kroop in mijn studio met veldopnamen die ik had gemaakt in de bossen van Zuidwest-Engeland, maar ook in een grot in Ecuador. Ver van huis klonken de vogels en de watervallen vanzelf orkestraal. (...) "Ik heb het voorrecht gehad om een paar keer met Brian Eno te werken, hij is lang mijn mentor geweest. Ik heb hem net mijn nieuwe plaat opgestuurd. Ik hoop uiteraard dat hij ze goed vindt. En dat hij bij het zien van de titel Music for Psychedelic Therapy de hommage opmerkt aan zijn Music for Films en Music for Airports." (De Morgen)
Ik wist vijftien jaar geleden al dat ik dit album wilde maken, twitterde Jon Hopkins recentelijk. Een album van een uur gecomponeerd als een film, met scènes die elkaar versterken. Circulair van opzet, beginnend en eindigend met dezelfde noot. Dat klinkt behoorlijk pretentieus, maar dan ken je Jon Hopkins nog niet. De talentvolle Brit staat al jaren met één been op de dansvloer en het andere in de orkestbak. Hij werkte samen met Brian Eno, produceerde voor Coldplay en tekende voor de soundtracks van Monsters en How I Live Now. Singularity is zijn vijfde album, opvolger van Immunity (2013). Dat album wordt beschouwd als zijn clubplaat, terwijl zijn eerdere werk vaak ook geschikt was om bij te chillen. Singularity verknoopt al die verschillende kanten van Hopkins tot een tamelijk gecondenseerd werk, waarin zijn liefde voor transcendente meditatie soms komt bovendrijven. Zo hoor je op het Moderat-achtige Neon Pattern Drum behalve een drumcomputer ook klankschalen". (OOR).
"Van de vele (DJ-)mix-series die er bestaan, springt LateNightTales er steevast uit. Niet alleen vanwege de diversiteit van gevraagde artiesten (sinds 2001 onder meer Air, Artic Monkeys, Flaming Lips, Belle & Sebastian, en Fatboy Slim) maar met name vanwege het uiterst effectieve concept: muzikanten worden verzocht om niet met de meest recente hits op de proppen te komen maar om in hun archieven te duiken om met de ultieme late night-selectie terug te keren, met daarbij een exclusieve cover door de artiest en ook nog eens een spoken word verhaal. Jon Hopkins koos voor namen als Nils Frahm en David Holmes, maar ook Darkstar en Four Tet. Met zijn eigen versie van Yeasayers "I Remember" is deze editie niet anders dan betoverend te noemen. Zowel geschikt voor het holst van de zaterdagnacht als de luie zondagochtend." (Bram Peeters, Platomania; cijfer: 8,0)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
