"Van geen enkele zanger mag je verwachten opgewassen te zijn tegen een voluit spelend orkest van meer dan 100 man. De Estse sopraan Aile Asszonyi kan dat. Dirigent David Porcelijn moedigde het Orkest van het Oosten aan er nog een schepje bovenop te doen, terwijl Asszonyi's volle geluid er nog altijd bovenuit kwam. Aan alles van de Derde symfonie van Jan van Gilse is diens Duitse oriëntatie te merken. Hij noemde zijn werk 'Erhebung'; de delen hebben Mahleriaanse karakteraanduidingen. Het bestaat uit 5 delen, met in deel 3 en deel 5 een sopraansolo. Van Gilse is qua orkestratie een volgeling van Wagner. Zijn muzikale lijnen zijn lang, en zijn eerder te associëren met Tsjaikovsky. De dramatiek van de eerste delen kan niet beter worden beschreven dan het 'Leidenschaftlich' dat boven het tweede deel staat. De muziek is erg pathetisch, totdat in het derde deel super-sopraan Aile Asszonyi haar mond open doet. Wat een stem!" (Ellen Kruithof, Tubantia, over een live-uitvoering, niet lang voor deze CD-opname, in 2009)
De Nederlandse dirigent David Porcelijn werkt bij het Duitse label CPO aan een serie CD's met Nederlandse symfonische muziek die zelden of nooit op de lessenaars is te vinden. Zo verschenen er diverse CD's met werken van Röntgen, Hendrik Andriessen en Badings. Soms met Duitse regionale orkesten, vaak ook met het Orkest van het Oosten. Deze CD markeert waarschijnlijk een van de laatste keren dat 'ons' orkest meewerkt aan deze serie (wegens bezuinigingen zijn er nogal wat projecten en CD-opnamen geschrapt). Na Van Gilse's symfonieën vinden we hier het ruim 40 minuten beslaande pianoconcert "Drei Tanzskizzen" ('Drie dansschetsen dus', maar in 1927 echt onder deze Duitstalige titel verschenen bij een Keulse uitgever) en het ruim 20 minuten lange "Variaties over een St. Nikolaasliedje". Het liedje in kwestie is "Zie ginds komt de stoomboot", dat op allerlei manieren en in diverse tempi wordt gevarieerd. Eén variatie klinkt zó statig en traag dat het meer op het Wilhelmus lijkt dan op een vrolijk sinterklaaslied...
Deel uitmakend van de Aangenaam Klassiek-campagne 2016. \n"Vredenburg Leidsche Rijn was bepaald geen geliefde zaal. De tijdelijke concertlocatie in Utrecht, de zielloze 'Rode Doos', trok weinig publiek. Toch vonden ook daar bijzondere concerten plaats, zoals op die avond in mei 2013 toen Eine Lebensmesse van Jan van Gilse (1881-1944) op het programma stond. Het Radio Filharmonisch Orkest, het Groot Omroepkoor en het Nationaal Vrouwen Jeugdkoor wekten dit vroege werk van de nagenoeg vergeten componist tot leven. Eine Lebensmesse (1904) is geen mis, maar een op een tekst van Richard Dehmel gebaseerde lofzang op het leven. De muziek behoort tot de broeierige laatromantiek in het verlengde van Richard Strauss (er wordt driftig gemoduleerd) en is misschien niet zo eigen, maar wel zeer goed gemaakt. In het tekstboekje wordt beweerd dat het Vorspiel tot de beste orkestrale muziek van Nederlandse bodem behoort. Dat zou best eens kunnen kloppen." (Merlijn Kerkhof, Volkskrant; 4 uit 5 sterren)
Opname: 2007.\nEén van de instignatoren van deze CD is de stichting De Vergeten Componist (DeVeCo), die ten onrechte vergeten muziek onder de aandacht van musici en muziekliefhebbers brengt. Van Gilses muziek werd vooral vergeten omdat het vrij gebruikelijk was, tot in de 20ste eeuw, dat componisten veelal de enigen waren die hun werken dirigeerden. Veel werken van hem verschenen bovendien niet in druk omdat de grote uitgevers niet geïnteresseerd waren. Zijn 1ste symfonie ontstond tijdens zijn studie, in 1901, en werd meteen al uitgevoerd in Keulen. Voor een jongeman van amper 20 is het een wonderbaarlijk geslaagde compositie. Zijn 2de voltooide hij in Berlijn in 1902, tijdens zijn studie bij Humperdinck. Of die veel invloed heeft kunnen uitoefenen is de vraag, want Van Gilse was nog helemaal onder de indruk van de Derde Symfonie van Mahler, waarvan hij repetities en een concertuitvoering had bijgewoond. Beide symfonieën zijn pas meer dan een eeuw later in druk verkrijgbaar. (uit de hoestekst van Drs. John Smit)
"Van Gilse schreef in een laat-romantische Duitse stijl, die hij wel eens wat te zwaar aanzette, maar waarmee hij soms indrukwekkende resultaten behaalde. Het enige voor die aanpak representatieve werk op deze cd van het Viotta Ensemble is het "Nonet" uit 1916. Verder klinken twee delen van een onvoltooid gebleven "Strijkkwartet", dat een niet veel lichtere, maar wel veel meer Franse toon aanslaat. Deze wisseling van oriëntatie is karakteristiek voor zijn muziek uit het begin van de jaren '20. Tenslotte klinkt het "Trio voor fluit, viool en altviool" uit 1927, waarin Van Gilse weer meer naar zijn oorspronkelijke schrijfstijl is teruggekeerd. De 'lichte' bezetting, zonder basinstrument, geeft een bijzonder resultaat en zorgt voor een fraaie afsluiting van deze cd." (Muziekweb)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
