Rein de Graaff mag graag regelmatig terugkeren naar de bebop maar dan wel met een lichte toets. Hij kon het op 6 februari 2002 dan ook uitstekend vinden met de (inmiddels overleden) saxofonist Herb Geller met zijn lichtvoetige West Coast stijl. Joost Engels zal vast in zijn nopjes zijn geweest met dit tweede deel van een serie 'Delightful Duets' ter gelegenheid van zijn 70-ste verjaardag (GR Muziekbank)
"De saxofonist die dit jaar de illustere VPRO/Boy Edgarprijs kreeg, treedt op deze live-cd met het trio van pianist Rein de Graaff en de Amerikaanse saxofonist Pete Christlieb aan. Belangrijkste troef van de CD zijn de uiteenlopende persoonlijkheden van Povel en de bijvoorbeeld van Steely Dan bekende Christlieb. Povel is de man van de beheersing die met een vlekkeloze techniek zulke vloeiende en organische solo*s speelt dat ze gecomponeerd lijken. Christlieb is onstuimiger. Zijn rauwe, energieke spel vormt een perfect contrast. Zo houden de twee tegenpolen moeiteloos de aandacht vast." (Mischa Andriessen, De Telegraaf; 3,5 uit 5 sterren)
Compilatie waarop de Nederlandse veteraan-boppianist in vele bezettingen is te horen. De oudste opname stamt uit 1972 (met o.a. Dexter Gordon (ts)), de jongste uit 2002 (met o.a. Pete Christlieb (ts)). Zeer plezierig en door de grote varieteit aan musici ook zeer afwisselend.
"Opgenomen in 2004 in De Tor, Enschede. Ditzelfde kwartet speelde 20 jaar later weer in de stad. "Tenorsaxofonist Scott Hamilton werkt aan een meer dan indrukwekkend oeuvre, waarbij het aantal albums ruim de 100 is gepasseerd. Weinigen kunnen zo vanzelfsprekend swingen en hebben zo’n repertoirekennis als deze in 1954 in het Amerikaanse Providence op Rhode Island geboren Amerikaan. Het album opent met "Rhythm Riff", een variatie op het bekende "I Got Rhythm" met een lekker stomende ritmesectie. Maar liefst twaalf chorussen lang is de tenorsaxofonist aan het woord. De glorietijd van de jazz herleeft echt, om daarna naadloos over te gaan in de heerlijke ballad "Easy To Love": zo’n hartenbreker die Hamiltons uitzonderlijke capaciteiten als balladeer over het voetlicht brengt. Een capaciteit die zo mogelijk nog meer uitgelicht wordt in een majestueuze interpretatie van "Old Folks". Als geen ander kan Hamilton in zijn improvisaties een muzikaal verhaal vertellen met een echte kop, romp en staart opbouw." (Jazzenzo)
"Waarschuwing Voor De Scheepvaart (WvdS) ontstaat wanneer vier blazers uit verschillende volksmuziekorkesten, geïnspireerd door blaasorkesten uit de Balkan, voor de grap samen met een percussionist optreden tijdens een volksdansfestival. Het optreden slaat aan en de groep doet meerdere optredens. Componist en arrangeur Maarten Ornstein speelt op (bas)klarinet, tenorsaxofoon en girnata en taragato. Componist-arrangeur Koen de Gans speelt naast altsaxofoon en sopraansaxofoon ook kaval en shevi. De Zweed Henrik Holm speelt eufonium en zingende zaag. De groep bestaat verder uit Rein de Graaff en de Belg Frank Coornaert op eufonium en trombone, en de Turkse percussionist Ümit Çatak op darbuka en dahol. Een jaar na de oprichting neemt WvdS een spontaan opgenomen, energiek klinkend eerste album op." (Muziekencyclopedie)|
"Although this recording of standards was made late in his career, tenor saxophonist Al Cohn was in peak form and clearly inspired by an excellent Dutch rhythm section. Cohn's very broad tone is much in evidence, as he runs through changes on tunes that he played innumerable times in his career. A distinct stylist, Cohn was never an innovator, but his lush, relaxed, carefully honed sound was perfect for the late nightclub atmosphere. Every solo was deliberately constructed, mixing just the right amounts of emotion and technique. You can hear Coleman Hawkins in his playing, but Cohn incorporated broad influences from the early history of bop. Pianist Rein de Graaff is stunning throughout, and drummer Eric Ineke and bassist Koos Serierse add solid support." (Steve Loewy, Allmusic)
Vibrafonist Pike gaf met de ook op deze CD presente Rein de Graaff en Eric Ineke een, volgens Ton Ouwehand (volg link), zeer sterk concert in Jazzpodium De Tor, 25 februari 2011. "Recorded in Holland, in 1988, "Bluebird" is among the numerous Parker tributes that has surfaced over the years. This bebop date was co-led by two American improvisers, Dave Pike (vib) and Charles McPherson (as), who are joined by a Dutch rhythm section that consists of Rein de Graaff (p), Koos Serierse (b), and Eric Ineke (d). McPherson has always been a Bird disciple, but being a disciple isn't the same as being a clone, and on this Dutch release, the altoist celebrates Bird's influence without trying to sound exactly like him. Nonetheless, few surprises occur on "Bluebird"; performances of well-known bop standards like "Scrapple From the Apple" and "Anthropology" are solid but conventional. No one will accuse either Pike or McPherson of trying to reinvent the wheel on this enjoyable, if predictable, CD." (A. Henderson, Allmusic)
De TROS heeft de naam de gezelligste omroep van Nederland te zijn, niet direct de spannendste - zeker niet op cultureel gebied. In Nick Vollebregt's Jazzcafé in Laren vielen de elementen spanning en gezelligheid soms op enerverende wijze samen tijdens de opnamen van Cees Schrama's Sesjun - zo blijkt maar weer uit deze warm aanbevolen opname uit april 1992. De gelegenheidsformatie met drie toptenoristen gaat (voor de hand liggend) uit van een zevental standards, maar dat ontaardt in een reeks tenorsoli en -duels op het scherpst van de snede. Dit is één van de CD's die speciaal is aanbevolen door medewerkers van Jazzcafé De Tor in het kader van de samenwerking tussen Muziekbank en De Tor.
Album uit 1999 van Nederlandse pianist, die hier wisselend met Charles McPherson (as) en Marius Beets (b) in duovorm speelt. Beiden maken deel uit van het kwintet waarmee hij aantreedt op North Sea 2002.
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
