"Binnen een maand kreeg Ben Howard vorig jaar zomaar ineens twee TIA’s, waarna alles op zijn kop stond. Onderzoeken leverden niets op en de 35-jarige Brit moest ermee in het reine zien te komen. Leven op de tast is de rode draad op "Is It?", zijn vijfde plaat. Zowel muzikaal als tekstueel is het album een weerslag van wat hem is overkomen, terwijl hij nog midden in de nasleep ervan zat. "Is It?" is soms een wat diffuse plaat, waarin sterke momenten worden afgewisseld met te breed uitwaaierende nummers. Maar Howard dwingt respect af door het tonen van zijn kwetsbaarheid en het op verschillende niveaus invoelbaar kunnen maken van wat er gebeurt als alle zekerheden wegvallen. Dat maakt van "Is It?" vooral een gedurfd en urgent album." (OOR)
"Na zijn succesvolle debuut Every Kingdom uit 2011 had Ben Howard de makkelijke weg kunnen nemen en kunnen gaan voor commercieel succes. Dat hij dat niet deed, siert hem niet alleen, het levert bovendien prachtige platen op. De akoestische gitaar en daarmee de folkfactor zijn naar de achtergrond verdwenen. Daarvoor in de plaats gekomen zijn echoënde, effectvolle gitaarpartijen, die hij zachtjes laat uitwaaieren en combineert met afwisselend slepende en pulserende synthesizers, waarmee hij je steeds dieper zijn liedjes inzuigt. De nummers hebben een zeldzame intensiteit en zijn veelal aan de donkere, melancholieke kant, maar Howard zorgt steeds op tijd voor een lichte toets. Die is te vinden in de golvende, heldere gitaar in Theres Your Man, een frisse drumpartij in Someone In The Doorway en de warme vocalen in A Boat To An Island On The Wall. Met het bedwelmende Noonday Dream dwingt Howard veel respect af. Zijn oeuvre wordt er met de plaat indrukwekkender op." (Mieke Atema, Oor)
"Na zijn vreugdeloze optreden, zomer 2014, op het festival Into The Great Wide Open was een nieuwe plaat van Ben Howard niet iets om reikhalzend naar uit te zien. Maar op zijn tweede album komt hij verrassend sterk uit de hoek. De akoestische, wat saaie toonzetting van zijn debuut "Every Kingdom" (2011) heeft plaatsgemaakt voor een spannende door elektrische gitaar gedragen sfeer. Dat gaat ook ten koste van opbeurende meezingers als "Keep Your Head Up", waarmee de Britse singer-songwriter ook in Nederland populair werd. Howard wilde af van de vergelijking met andere nieuwe gezellige kampvuurzangers als Ed Sheeran, en dat gaat hem meestal goed af. Zijn stem is voller en doorleefder geworden, de arrangementen gedurfder, met het acht minuten durende "End Of The Affair" als hoogtepunt. Ineens is niet Mumford & Sons of Jack Johnson een referentie maar John Martyn. Ben Howard durfde muzikaal de diepte in te gaan, nu nog wat meer zorg aan de teksten besteden." (Gijsbert Kamer, Volkskrant; 4 uit 5 sterren)
