"For this Telarc CD, bassist Ray Brown and pianist Benny Green split the solo chores almost evenly with drummer Jeff Hamilton, giving them stellar and creative support. Green has his best improvisations on "Phineas Can Be" and "Taking a Chance on Love," and the trio plays very close attention to dynamics (often swinging very quietly) and quickly reacting to each other's ideas. Rather than merely jamming the songs (the majority of which are standards), the bop-oriented group gives each melody a colorful framework filled with plenty of subtle surprises." ( Allmusic)
Opname: 1996
"After a long career that included a partnership in the Clayton-Hamilton Orchestra and a stretch as the drummer for the Ray Brown Trio, Jeff Hamilton finally decided to become a leader himself. This live recording from 1996 features two other talented musicians, pianist Larry Fuller and bassist Lynn Seaton; the music ranges from old standards played with new twists to bop classics. Hamilton's crisp brushwork complements Fuller's piano (at times reminiscent of Oscar Peterson) in "But Not for Me," while the addition of a repetitive vamp sets the stage for a delicious take of "Yesterdays." The core of this CD includes a strutting take of Thelonious Monk's "Bemsha Swing," which begins with Hamilton's driving solo powering the parade, a snappy run through "52nd Street Theme," and an understated "Well, You Needn't". Hamilton also displays his skills on the skins with a brilliant solo performance of "A Night in Tunisia." Warmly recommended." (Allmusic).
Concert, opgenomen in 2009 in de Vivo Rio, Rio de Janeiro.\n\nOp het album "Quiet Nights" flirt de populaire jazzzangeres meermalen met bossanova, dus wat is een betere lokatie om vervolgens een live-DVD op te nemen dan Rio? Ze speelt diverse stukken van het genoemde album en vult dit aan met repertoire dat daar bij aansluit, begeleid door zowel haar vaste combo als orkest. De orkest-arrangementen zijn van de hand van de beroemde Claus Ogerman. Bossanova-klassieker bij uitstek "The Girl From Ipanema" (omgebouwd tot "The Boy From Ipanema") kon natuurlijk niet ontbreken. \n\n"De zangeres klinkt volwassener, een tikje speelser dan voorheen. Je merkt het aan nuances in haar timing, buiginkjes in haar stem. Het is een zeer subtiel verschil, dat past bij de uitgestreken blonde koningin van het kleine gebaar. Zo klein en zacht dat je het bijna niet merkt, weg droomt." (Koen Schouten, Volkskrant)
In de fifties ontstond de 'west coast-sound': een rustiger, 'gesophisticeerder', cooljazz-achtig geluid, passend bij het Californisch klimaat. Dit album uit 1996 met rustige mainstream hardbop geeft daar een wending aan.
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
