"Botanical Gardens trapt behoorlijk stevig af met de titelsong, een countryrocker met puntig snarenwerk. The Lucky Guy hinkt onbezorgd verder op twangend snarenwerk. De Waving Man en de Grief and Hope zijn lekker ouderwetse folkie stompers die op het podium ongetwijfeld in uitbundige sing- alongs resulteren. Voor de echte fijnproevers is het even wachten tot When July Comes, zo’n typische naar het verleden refererende, met mooie strijkers gelardeerde, pianoballade. Het tedere, emotioneel geladen You’re All I ever Had snijdt nog wat dieper, opmerkelijk is dat er in het weemoedige stemtimbre nagenoeg geen sleet zit. Hoe kan een ondertussen 72-jarige zanger dat beter illustreren dan met Last Night When We We’re Young, een prachtige in een ver verleden al door Sinatra vereeuwigde, ballade voor de ‘wee wee hours’." (Written in Music)
"McLean's 2nd album was his first to gain recognition after the negligible sales of 1970's "Tapestry". It's necessarily dominated by its title track, a lengthy allegorical history of rock & roll, because it became an unlikely hit, topping the singles chart and putting the album at number one as well. "American Pie" has remained as much a cultural touchstone as a song, sung by everyone from Garth Brooks to Madonna. There may not be much more to note about it, then, except perhaps that even without a crib sheet to identify who's who, the song can still be enjoyed for its engaging melody and singable chorus. Of course, the album also included "Vincent," McLean's paean to Van Gogh, which has been played two-million times. Nothing else on the album is as effective as the hits, but the other eight original songs range from sensitive to sarcastic. The songs are made all the more poignant by the stately folk-pop arrangements and McLean's clear, direct tenor." (William Ruhlmann, Allmusic) 6/11/2012 in Carré, Amsterdam
"In de winter van 1971 had iedereen het maar over één liedje: "American Pie", het bijna 9 minuten durende relaas over de dag waarop Buddy Holly met zijn vliegtuig neer- en voor jonge fan Don McLean de wereld instortte. Het gelijknamige album bleek nog zon classic te bevatten: "Vincent", over schilder Vincent van Gogh. Voor even leken Bob Dylan en Neil Young er een serieuze concurrent bij te hebben. Maar een flink deel van zijn repertoire bestond uit mierzoete liefdesliedjes. Zoals "And I Love You So", dat in 1973 in Perry Como's versie een hit werd. McLean was getalenteerd en zeker niet gewichtloos, maar Dylan en Young hadden niks te vrezen. Hits scoorde hij met lichtvoetige, voor de radio geknipte coverhits als "Crying". Die wisselde hij af met zelfgeschreven prachtsingles als "Dreidel". Kaf én koren vind je dus ook op deze compilatie, met alle hits en een aantal aardige albumtracks. Leuk extraatje is de bijgevoegde DVD met een concert uit 1982 in het Dominion Theatre in London. " (Jan vd Plas, Oor)
In 2000 scoort Madonna met zijn 'American Pie', hier vindt U het origineel, naast 'Vincent' (een aandoenlijk nummer over Van Gogh) en 'Crying' (van Roy Orbison en ook gecoverd door Gerard Joling).
Songbook voor zang, piano en gitaar, met akkoorddiagrammen. - Bevat: "Americain Pie", "And I love you so", "Babylon", "Castles in the air", "Crying", "Vincent", "Winterwood". - Bevat inleidende informatie over Don McLean.
Klik hier om cookies te accepteren zodat de vertaalmodule kan worden geladen. Het kan zijn dat je de pagina moet herladen.
