Opname: 2007
"In maart 2014 dirigeerde Mariss Jansons deze symfonie voor het Concertgebouworkest, een maand voordat hij zijn vertrek aankondigde. Het geheel staat in het teken van afscheid. De passage met de Wagnertubas aan het begin van het Adagio bevat de markering Abschied von der Welt. Zo beschouwd valt het relatief hoge tempo op in het langzame slotdeel van deze onvoltooide zwanenzang. Jansons heeft er 20 minuten voor nodig, zon 7 minuten minder dan Haitink en Chailly in hun KCO-tijd, zelfs 10 minuten minder dan Giulini en Celibidache. Toch doet 't nooit overhaast aan. Meestal stroomt de muziek als in een natuurlijke bedding, zodat abrupte contrasten in stemming en beweging des te scherper reliëf krijgen. Spannende passages vol ritmische stuwkracht wisselen af met weidse vergezichten waarbij de tijd lijkt stil te staan. Transparant, flexibel in frasering en ritmische puls, maar ook overweldigend in de dramatische climaxen: een rijkgeschakeerde uitvoering met het orkest in topvorm." (Eddie Vetter, Klassieke Zaken)
Luister-10, dec./jan. 2014/15: "Toen Bruckner in 1868 van Linz naar Wenen verhuisde, bracht hijzijn Eerste symfonie mee, die hij zelf Linz had gedirigeerd. Hij noemde haar 'das kecke Beserl' - de kwajongen - en inderdaad vinden we in dit stuk al veel karakteristieken waaraan Bruckner een leven lang vast zou houden. Ostinate ritmes, zwangere pauzes, koperkoralen en stampende boerendansen in het Scherzo. In Wenen dirigeerde de grote Hans Richter, en dat zette Bruckner aan tot een levenslange dwangneurose: eindeloos reviseren. Van de Eerste symfonie bestaan er dus een 'Linzer Fassung' en 'Wiener Fassung'. Deze symfonie loopt als rode draad door het leven van Claudio Abbado, die het werk diverse malen opnam. Als 80-plusser keert hij nog één keer terug tot deze jeugdliefde, voor het eerst in Weense versie. De symbiose tussen dirigent en orkest is volmaakt: hier horen we Abbado's liefde voor Bruckner, die beantwoord wordt door zijn musici. De kwajongen Bruckner zingt in al zijn stralende eenvoud." (Siebe Riedstra)
Bruckners Symfonie nr. 4 in Es (Cohrs A04B) en naast de verworpen delen Scherzo en Finale (Cohrs A04B-1 & 2) ook nog twee alternatieve en uitgebreide delen (Cohrs A04B), uit de Urtext Edition van Benjamin-Gunnar Cohrs, uitgegeven door de Alexander Hermann Publishing Group, Wenen 2021. De opnames (Londen, 5 oktober 2021) zijn wereld primeurs.|
"Jaap van Zweden heeft tussen 2006 en 2013 alle symfonieën van Bruckner (behalve de Nulde) opgenomen, grotendeels in de tijd dat hij chef-dirigent van het Radio Filharmonisch Orkest was. Lang daarvoor had hij Brucknerervaring opgedaan als concertmeester van het Concertgebouworkest. Daar speelde hij de symfonieën onder grote dirigenten als Bernard Haitink en Eugen Jochum. Iets van hen is nog waar te nemen vooral de relatief langzame tempi. Van Zweden gaat in dit opzicht zelfs nog verder dan zijn oude collegas. Een vergelijking met opnamen van ruim 20 verschillende dirigenten wijst uit dat hij bijna altijd de langzaamste is. Ook bij Van Zweden krijgt de muziek de tijd om op te bloeien, om als een natuurverschijnsel voort te komen uit de stilte. In de schitterend opgebouwde climaxen is het vaak alsof je water ziet branden, zo intens is daar het uitgebalanceerde orkestspel. Het vol overgave spelende Radio Filharmonisch Orkest doet hier amper onder voor de top 3 van de wereld." (Eddie Vetter, Klassieke Zaken)
Opname: 2008
Opname: Live 2010
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
