‘Gloom’ is het resultaat van een samenwerking tussen pianist Jeroen van Vliet en de Iraanse componist en percussionist Afra Mussawisade. Op zes van de veertien stukken levert de Syrische klarinettist Kinan Azmeh een bijdrage. Azmeh en Van Vliet speelden eerder samen op ‘Levanter’ (2018) met trompettist Eric Vloeimans. Van Vliet kennen we als een componist met een brede muzikale belangstelling, waaronder traditionele muziek uit het Midden-Oosten. Denk bijvoorbeeld ook aan de samenwerking met de Duits-Afghaanse zangeres Simin Tander. Net als in Van Vliets Moon Trio en in Gatecrash speelt elektronica een belangrijke rol, waar Mussawisade zorg voor draagt. Van Vliet combineert piano met synthesizer. De samenwerking pakt bijzonder goed uit. De nummers klinken stuk voor stuk uitgebalanceerd met een rijk en vol geluid. Negen daarvan componeerden Van Vliet en Mussawisade samen. Het spel heeft een enorme variatie en diepgang...
"De zestigjarige Duitse polyfluitist en componist Mark Lotz draagt dit nieuwe werk op aan de vrouwenrechtenactiviste Freshta Kohistani, die iets meer dan drie jaar geleden, in december 2020, op negenentwintigjarige leeftijd werd gedood door een gewapend commando in de provincie Kapsia in Afghanistan, waar ze woonde (overigens heeft elk van de elf tracks op de cd een eigen toewijding). Al vanaf deze eerste annotatie wordt duidelijk hoe het architectonisch-compositorische aspect een bijzondere relevantie moet hebben in het werk, iets wat een sextet van formaat met absolute doeltreffendheid en inachtneming van de context tot uitdrukking weet te brengen. Samenvattend is dit een album dat met gemak kan worden beluisterd, wetend hoe verschillende akkoorden te raken, altijd in het teken van die fundamentele verhaallijn die we al hebben benadrukt en die goed past bij de aard van het werk, dat absoluut bewonderenswaardig is." (AllAboutJazz; 3.5 uit 5 sterren)
"Een van de projecten waarmee pianist Jeroen van Vliet - winnaar van de Buma Boy Edgar Prijs 2014 - onlangs van zich deed spreken. Geïnspireerd op de muzikale ode die pianist Leo Cuypers in 1977 aan de provincie bracht, liet ook Van Vliet zijn acht stukken (waarvan alleen Joplin van Cuypers is) filmen op diverse Zeeuwse locaties. Er wordt door Van Vliet en de zes door hem geselecteerde topmuzikanten prachtig gespeeld. De meeste aandacht wordt opgeëist door het samenspel van de drie rietblazers, Joris Roelofs, Mete Erker en Joris Posthumus. Maar als er even een gaatje valt in Wind, grijpt gitarist Anton Goudsmit meteen zijn kans. De open ruimtelijke composities laten zich mooi mengen met beelden van het Zeeuwse landschap. Maar het liefst kijk je naar de muzikanten zelf, om je bijvoorbeeld te laten meevoeren richting het muzikale universum van John Coltrane in Maurits' Twist. Zeeland Suite Revisited wordt in november nog vier keer uitgevoerd op diverse podia." (Gijsbert Kamer, Volkskrant; 4 uit 5 sterren)
Opname: 2007
"Mogelijk waren ze te druk met andere bands en projecten, maar wat goed dat rietblazer Mete Erker, violist Oene van Geel, gitarist Anton Goudsmit en pianist Jeroen van Vliet hun plaat Live! (2011) eindelijk een vervolg hebben gegeven. De vier Nederlandse topmusici geven elkaar op "Eno Supo" opnieuw alle ruimte. Elk componeerden ze een of meerdere stukken waarin de instrumenten elkaar beurtelings aantrekken en afstoten. Zonder drummer is de toon aangenaam licht, maar nooit zweverig. Soms vinden sax en viool elkaar om dan gedreven door Van Vliets piano elk een eigen weg te gaan. De stukken zijn afwisselend impressionistisch, melancholisch en dreigend.\n
"Hoorde je op de eerste CD van Michiel Stekelenburg (1979) "Hypnos" nog sporen van zijn verleden in de grungerockgroep Vals Licht; met jazzmannen Efraim Trujillo (ts), Jeroen van Vliet (p), Guus Bakker (b) en Pascal Vermeer (d) aan zijn zijde presenteert Michiel op dit tweede album alleen moderne jazz, maar van gefreak is geen sprake. Je hoeft je eigen achtergrond niet te verloochenen dus een beetje beschaafde rock duikt in de elf eigen composities wel op. "Layers" onderscheidt zich door een grote variëteit aan stijlen. Zo is het slotnummer een etherisch akoestisch stuk met een tokkelgitaar, dat sterk contrasteert met bijvoorbeeld "Bloom" waarin Stekelenburg de effectbak zijn werk laat doen. De meesterlijke tenorist Efraim Trujillo en de uitnemende pianist Jeroen van Vliet verrijken de sound van de band. Het samenspel is doordacht, met veel wisselingen tussen de solopartijen. Zeer genietbare cd geworden met genoeg avontuur om te blijven boeien." (Hans Invernizzi, Jazzflits)
"Estafest wordt gevormd door vier van de toonaangevendste jazzmuzikanten van Nederland. Mete Erker (sax), Anton Goudsmit (gitaar), Oene van Geel (viool, percussie) en Jeroen van Vliet (piano) laten zich voor dit derde album inspireren door zowel Afrikaanse muziek van het Bayakavolk als door Lachrimae (1604) van renaissancecomponist John Dowland. Daarmee kunnen ze alle kanten op. Na het kamermuziek-achtige album "Eno Supo" (2014) is deze opvolger veelzijdiger. Van Vliets ritmisch complexe "Ornette's Clockwork" vraagt meteen veel van de muzikanten, die vier eigen composities aandragen. Waarin ze razendknap op elkaar reageren, niet bang de moeilijkste weg te zoeken. Dan is het weer Goudsmit die het voortouw neemt met een spannende notenreeks en dan weer Van Geel met een ontregelend vioolstukje. Soms klinkt het bijna abstract, maar het spel blijft altijd transparant en elegant. Deze akoestische CD bevat een zeldzame hoeveelheid origineel uitgewerkte muzikale ideeën." (Gijsbert Kamer, Volkskrant; 4 uit 5 sterren)
"De Brabander Jeroen van Vliet (1965) is een van de meest lyrische jazzpianisten van Nederland. Niet alleen akoestisch maar ook elektrisch, zoals in Eric Vloeimans Gatecrash. Zijn pianospel kent een verfijning, die we eigenlijk meestal in de klassieke muziekwereld aantreffen. Boy Edgar-prijswinnaar Van Vliet ook een componist pur sang die over een eindeloos reservoir aan muzikale ideeën beschikt. De ervaren Cord Heineking (bas) en Mark Schilders (drums) volgen en ondersteunen op ongeëvenaarde wijze Van Vliets impressionistische fantasieën. Naast de akoestische mogelijkheden van de vleugel hij bewerkt ook regelmatig de snarenbodem maakt Van Vliet ook graag gebruik van elektronica. De CD kent veelvuldig momenten die baden in absolute schoonheid, maar door het elektronisch sausje dreigt het allemaal gewoonweg teveel te worden. Zijn schitterende pianoklank is op zichzelf al voldoende. Het is echt een genoegen om deze melodicus in zijn improvisaties te volgen." (Cyriel Pluimakers, Jazzenzo)
Michael Baird (1954) werd geboren in Zambia en verhuisde op jonge leeftijd naar Nederland. Sinds het midden van de jaren '70 is hij actief in de Nederlandse jazzscene. "Zambian-born drummer/composer Michael Baird mixes electronics with audio and some words. Is it lounge, trance, jazz, voodoo, hypno, pop? Highly personal music, nine different rhythmic pieces, nine different moods." (Forced Exposure)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
