"Net als zijn vader had Carl Philipp Emanuel Bach zijn handen vol aan de jaarlijkse passiemuziek. Als muziekdirecteur van Hamburg had hij liefst vijf kerken van muziek te voorzien. Originaliteit werd niet op prijs gesteld, dus recyclede Carl Philipp voor zijn passies geregeld andermans noten. Voor een Lukas-Passion in 1775 greep hij terug op een werk van Gottfried August Homilius. Het stuk vertoont de vertrouwde karakteristieken van het genre: koren, koralen, recitatieven en aria's. Ze vallen in de plooien van de empfindsame Stil, de niet al te ingewikkelde, emotionele stijl die de mode beheerste. Op de route van Getsemane naar Golgotha trekt het Vlaamse ensemble Il Fondamento onder leiding van Paul Dombrecht z'n vroomste gezicht. Onderhoudend vertellend wandelen de Evangelist (Reinoud van Mechelen) en Jezus (Huub Claessens) mee." (Guido van Oorschot, Volkskrant)
"Ook bij muziek van meer dan 200 jaar oud zijn er openbaringen mogelijk. Alleskunner Aleksej Ljoebimov zorgt voor zo'n revelatie met zijn C.P.E. Bach-vertolkingen. De frappe zit 'm vooral in Ljoebimovs fingerspitzengefühl voor de muziek van J.S.' tweede zoon, én het gebruikte instrument: een tangentenklavier. Dat is een tussenvorm tussen klavecimbel en fortepiano, met een heel eigen, metalige en rijkgeschakeerde klank. Met behulp demp- en doorklinkregisters kan die ook nog worden gevarieerd. Het instrument past als een handschoen om de avontuurlijke, vaak wat grillige muziek van C.P.E.. Opvallend is de extreme dynamiek die Ljoebimov toepast - vaak binnen één enkele frase - en die de dramatische werking enorm verhogen. De Freye Fantasie is het briljantst, frappant, maar dankzij de keuze die Ljoebimov uit Bachs toetsenoeuvre heeft gemaakt, blijft de CD aldoor boeien, zowel in de bijna aforistische fantasieën en solfeggio's als in de grote, pre-klassieke sonates." (Frits vd Waa, Volkskrant; 5 uit 5 sterren)
"Sommige muziek went nooit. Zoals de celloconcerten Wq 170-172 van C.P.E. Bach. Het lijkt of de componist moedwillig de lessen van pa J.S. in de wind heeft geslagen en het helemaal zelf en vooral anders wil doen. Zo begint het concert in a-klein met een Allegro assai waarin het orkest alle remmen losgooit. Maar de melancholieke melodie waarmee de solocello inzet, lijkt wel afkomstig uit een Adagio-deel, en het is pas na herhaaldelijk aandringen van het orkest dat de cello meegaat in de Allegrodrukte. De Duits-Franse cellist Nicolas Altstaedt en ensemble Arcangelo spelen met een bewonderenswaardige mix van precisie en onstuimige brio en verrassen met een cadens waarin vader Bach toch nog even om de hoek komt kijken. En wat te denken van het lugubere Largo in het concert in A-groot, met zijn gedempte tuttistrijkers en zijn spookachtig in het hoogste register weeklagende cello? Solist en ensemble buiten de theatraliteit ten volle uit. Een van de mooiste opnamen van deze concerten." (Jan Kunst, Klassieke Zaken)
Bij de oude Bach is de lijdensgeschiedenis een gitzwarte tragedie, omdat niet de joden, noch de Romeinen, maar wij het gedaan hebben. Bij de meer vrijzinnige Bach jr. lijkt het eerder te gaan over een geduldige welzijnswerker, die ons wil losrukken uit onze psychologische conditioneringen. De recitatieven van Bach jr. zijn dan ook minder geladen dan die van diens vader, hoewel hier en daar duidelijk te horen is dat de jonge Bach de muziek van zijn vader nog steeds in zijn hoofd had. De onderhavige uitgave is de eerste cd-registratie van de Matthäus-Passion anno 1769 van Carl Philipp Emanuel Bach. De uitvoering met het Amsterdams Barokorkest & Koor staat onder leiding van Ton Koopman. (HJ, Muziekweb).
"Alleen al het spelplezier dat uit deze klavecimbelconcerten naar voren springt, maakt deze 2CD van Andreas Staier en het Freiburger Barockorchester tot een groot genoegen. Bovendien is het de eerste complete opname. Ze dateren uit 1772, toen Bach al 5 jaar in Hamburg zat en grotendeels zijn eigen gang kon gaan, zonder het keurslijf van het hof van Frederik de Grote. Ze werden nadrukkelijk gepresenteerd als stukken voor amateurs en bovendien zijn alle cadenzen uitgeschreven. Ze zijn overigens niet zoveel makkelijker dan de concerten die C.Ph.E. voor eigen gebruik schreef. Staier en het orkest genieten hoorbaar van de grilligheid die bij deze muziek hoort en overal voor verrassende wendingen zorgt. Staier speelt op een groot Hass-klavecimbel, dat overigens in de snelle delen na orkesttutti toch een betrekkelijk kleine stem heeft en vooral in de middendelen tot ontplooiing komt. Hij voegt eenmaal overigens ook wat eigen inventies aan een cadens toe. Groot gelijk." (Paul Herruer, Luister; 5 uit 5 sterren!!)
In deze opnames uit 1985 horen we Ton Koopman met zijn barok- orkest - in 1979 opgericht - in de bekende symfonieën van C.P.E. Bach. Een beter pleitbezorger van deze werken is nauwelijks denkbaar. (WHH)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
