Polydor 827 148-2
Beste plaat van jazzrock-supergroep uit de jaren zeventig en daarmee een van de hoogtepunten van 't genre. Chic Corea raast op z'n analoge synths en Al Di Meola is op z'n briljantst over een stuwende basis van Stanley Clarke en Lenny White.
Eén van de grote jazzrockgroepen van de seventies: met Mahavishnu Orchestra en Weather Report erbij kon je min of meer spreken van De Grote Drie van het genre, met onderling behoorlijk andere invalshoeken. In 2008 kwam de groep voor het eerst in 25 jaar bij elkaar en ondernam een reünietournee in de gloriebezetting Chick Corea (toetsen) / Stanley Clarke (basgitaar, contrabas) / Lenny White (drums) / Al DiMeola (el. gitaar) en deed ook het Montreux Jazz Festival aan. Opvallend genoeg opent de set met het titelnummer van de plaat uit 1973 met nog Bill Connors als gitarist, "Hymn Of The Seventh Galaxy". Men vervolgt de show netjes chronologisch met de opener van de opvolger "Where Have I Known You Before" (1974). Natuurlijk ontbreken flinke lappen van de meest succesvolle plaat van deze bezetting, "Romantic Warrior", niet. En er zijn veel lange solospots. Eigenlijk volkomen overbodig om hier aan toe te voegen dat dit een must is voor de jazzrockliefhebber.
Uit 1974. Eerste plaat in de klassieke bezetting Corea/DiMeola/Clarke/White. Hoog-energetische, vlammende 'electrische' jazzrock, vol flitsende gitaar/toetsen-duels en complexe ritmische patronen. Seventies-jazzrock in optima forma!
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
