Twee van de beste Nederlandse symfoalbums staan op één CD. Een beetje jazz, soms een beetje dixieland en sterke melodieën; er wordt een hoop gecombineerd. Maar het is en blijft gewoon goede, speelse symfo van de bovenste plank.
Deze dubbel-CD bevat drie gehele albums: de twee studio-albums verschenen al eens samen op één CD, maar toen werd "Amy" geschrapt wegens ruimtegebrek. Voor "Alquin On Tour" is het de eerste CD-release. Bij elkaar is dit de jaren '70-output van 'Alquin versie 2', met zanger Michel van Dijk als toevoeging. Met hem werden vocalen ook meteen belangrijker in de progressieve rockmuziek, die tegelijk compacter en Amerikaanser van sound (denk aan bijv. The Doobie Brothers) werd. Hoewel: Alquin past ook in een Nederlandse traditie om symfonische en progressieve rock aan te lengen met elementen uit rhythm & blues en soul. Zie ook bijv. Solution en Water. De soulstrot van Van Dijk is geweldig, maar drukt gelukkig niet de overige instrumentalisten weg: het blijft genieten van Ferdinand Bakker (gitaar), Dicky Franssen (leker rollend Hammond) en Ronald Ottenhoff (saxen). Het leverde de enige hit "Wheelchair Groupie" op. De liveplaat laat horen dat Van Dijk ook fantastisch werk doet met songs van de eerste twee platen.
Opnamen van de 2003-reunie-tournee. De band is beresterk in vorm en speelt met verve haar door zanger Michel van Dijk van soul voorziene progressieve rocksuccessen uit de seventies. En maakt een prachtig 15 min. lang nieuw stuk!
Klik hier om cookies te accepteren zodat de vertaalmodule kan worden geladen. Het kan zijn dat je de pagina moet herladen.
