"To call Cell-0 another installment of symphonic metal would be incredibly remiss, and would miss the essence of what Apocalyptica has created. They are often advertised as cello metal, and lacking any other bands in their category at such a caliber, such a straightforward moniker is perhaps the most appropriate. It is the enthralling arrangement of cellos on which Apocalyptica was built, and it is with those cellos same that the band seizes attention once again in an album that is full of triumph, terror, melancholy, and enchantment. This is a gem which shows the untapped power of brilliantly composed classical music, the high-octane bite of metal, and complete control over complex musical arrangement." (Sonic Perspectives)
Tip in iO Pages, april 2015: "Eerste studiowerk in 4 jaar van de Finse band, nu met een prima nieuwe zanger-frontman: Franky Perez. Hij kan helder zingen, rauw tekeer gaan en zelfs gedoseerd schreeuwen. Het oorspronkelijke kwartet cellisten heeft tot tweemaal toe een kleine knieval gemaakt. Ten eerste het aantrekken van een geweldige drummer i.p.v. een vervangende vierde cellist, ten tweede in het inlijven van zangers. Wat de cello's betreft zijn er geen concessies, zodat het gezelschap zijn volstrekt eigen identiteit heeft behouden. De cello, bij uitstek een klassiek instrument, wordt veelzijdig ingezet als bas en voor begeleiding, riffs, orkestrale arrangementen en solo's. De meeste stukken vallen onder de noemer zeer gevarieerde, symfonische metal. Tal van onverwachte wendingen, akoestische passages, sfeervolle klankkleuren, opzwepende fragmenten en het cellogeluid geven dit spektakel een buitengewone glans. Metal, folk, klassieke muziek en pop, gesmeed tot een nieuwe entiteit." (Menno von Brucken Fock)
Het idee van 'Cult' geperfectioneerd: je kunt heftige heavy metal maken zonder gitaren, maar met een (vervormd) versterkt strijkkwartet. Daarnaast maakt men weelderige, statige, soms aan gothic metal, soms aan progmetal refererende stukken
Na hun succesvolle debuut gaat dit Finse strijkkwartet op de ingeslagen weg voort, men interpreteert weer het nodige Metallica-werk, maar ook songs van Sepultura, Faith No More en Pantera krijgen een 'klassieke' behandeling.
Fins strijkkwartet dat debuteerde met Metallica-covers. Als bonus zijn er nu ook 2 present, maar de hoofdmoot bestaat uit eigen werk. Door gebruik van zware distortion en percussie klinkt men heftiger dan ooit. Een echt heavy metal-strijkje.
Klik hier om cookies te accepteren zodat de vertaalmodule kan worden geladen. Het kan zijn dat je de pagina moet herladen.
