"Hierop keert Simon terug naar de vorm waarmee hij begin jaren zestig de wijde wereld in trok: een akoestische gitaar en een stem. Dit sobere klankbeeld wordt hier af en toe gekleurd met wat orkestrale accenten en gastbijdragen van trompettist Wynton Marsalis en Simons vrouw, zangeres Edie Brickell. Hoewel de titel anders suggereert is "Seven Psalms" één muziekstuk van 33 minuten en ook bedoeld om als één geheel beluisterd te worden. Het stuk kent zeven secties, bij elkaar gehouden door een telkens terugkerend thema. Een vorm die we Simon nog nooit eerder hebben horen gebruiken. Knap is hoe hij met zijn nog altijd trefzekere gitaarspel en die spaarzame accenten het stuk interessant weet te houden. De stem is met het stijgen der jaren dunner geworden, maar nog voldoende herkenbaar en sprekend. De ondertoon is religieus en meditatief, zonder ergens prekerig te worden. Daarmee is het een mooie aanvulling op zijn al zo imposante oeuvre." (OOR)
Registratie van een concert in Central Park, New York, op 19 september 1981
Album waarop Simon op opvallende wijze met artiesten als Ladysmith Black Mambazo, Los Lobos, the Everly Brothers,... samenwerkt. Dit leidt tot heerlijke liedjes met soms een Afrikaans jasje, soms een Noord- of Midden-Amerikaans jasje. Klassieker uit 1986, vaak met Zuid-Afrikaanse invloeden en gespeeld door zwarte musici uit dat land (waaronder wonderbassist Baghiti Khumalo en het koor Ladysmith Black Mambazo). Met o.a. zydeco-invloeden zoekt hij 't ook dichter bij huis. Deze heruitgave is niet alleen geremasterd, maar bevat ook een aantal extra tracks in de vorm van demo's en vroege versies van album tracks.
In 2012 was Paul Simon de headliner van het Hard Rock Calling Festival. Weinig harde rock echter, bij deze Amerikaanse veteraan-singer-songwriter. Hij speelt een set van meer dan twee uur, die opent met seventiesclassics als "Kodachrome" en "50 Ways To Leave Your Lover". De legendarische Grammy-winnende drumshuffle uit dat nummer, van Steve Gadd, wordt hier kundig gespeeld door Jim Oblon. Ook in zijn band vinden we o.a. een saxofonist en trompettist én bassist Bakithi Kumalo en gitarist Vincent Nguini: twee Zuid-Afrikaanse virtuozen die indertijd op "Graceland" (1986) meespeelden. Halverwege de set wordt een deel van de groep ingeruild voor nóg meer "Graceland"-musici, inclusief het koor Ladysmith Black Mambazo en trompettist Hugh Masekela. Met deze line-up worden 9 van de 11 "Graceland"-nummers gespeeld, met o.a. fraaie features voor de in juli 2017 overleden gitarist Ray Phiri. Ook te gast is reggae-legende Jimmy Cliff, die op gloedvolle wijze ook 2 eigen songs brengt. Die 2 nummers ontbreken op de CD's.
"Inmiddels bijna halverwege de 70 voelt de Amerikaanse singer-songwriter zich nog niet te oud voor het muzikale avontuur, zo leert dit samen met 80-plusser Roy Halee geproduceerde 13de solo-album. Deze ligt in het verlengde van "The Rhythm Of The Saints", de verdienstelijke opvolger van "Graceland", waar de hybridische muziek veelal ritmisch georiënteerd is, maar toch niet eentonig uitpakt dankzij de zeldzaam sierlijke zangmelodieën. De negen nummers en twee intermezzos worden gestalte gegeven middels Peruviaanse percussie en elektronische beats, Afrikaanse houtblazers en samples, akoestische gitaren en synthesizers plus een aantal unieke instrumenten van de hand van de Amerikaanse microtonale componist Harry Partch. Een trits in samenwerking met de Italiaanse DJ Clap! Clap! vormt het behoorlijk experimentele begin van een tamelijk conventioneel eindigend geheel, dat echter geen moment gewoontjes gaat klinken, net zo min als dit uitgebalanceerde album ergens geforceerd aandoet." (Geert Henderickx, Oor)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
