Ruim vijftig, in moeilijkheidsgraad oplopende doolhoven waarin je je weg moet zoeken. Ze spelen zich onder meer af in grote steden, Yellowstone, de Noordpool en in de Andes. Met kleurenillustraties en oplossingen achterin. Vanaf ca. 10 t/m 13 jaar.
"Met ruim 12 miljoen verkochte exemplaren was "In The Lonely Hour" (2014) van de Londense 'blue-eyed soulboy' Sam Smith op zijn minst een droomdebuut. Deze opvolger gaat volgens Smith over 'de homo die ik ben geworden'. Een persoonlijk album dus, van een jongen die in veel opzichten een mannelijke Adele is: een leuke Londense kwebbelkous. Zijn twijfels en verdriet bewaart hij voor zijn liedjes. Prima, maar het gevolg is wel dat het melodrama in bijna elk lied over de rand klotst en het 'lief dagboek'-gehalte soms wel erg hoog wordt. Met de hit "Too Good At Goodbyes" eindigt het album sterk. Onderweg komen goede songs als "Midnight Train" en "Pray" - samenwerking met Timbaland - voorbij, maar het blijft compositorisch wel clichématiger dan bij Adele. Zo'n duet als "No Peace" ken je eigenlijk al, al hoor je het voor de eerste keer. Hij zet vaak zijn falsetstem op, terwijl hij met meer kleuren uit de voeten kan. Smith is veelzijdiger dan we op dit album horen." (Menno Pot, Volkskrant; 3 uit 5 sterren)
In The Lonely Hour Drowning Shadows Edition bevat aantal nieuwe nummers. Zo zijn Sam Smiths versies van hits van Whitney Houston ("How Will I Know") en Amy Winehouse ("Love Is A Losing Game") terug te vinden op deze nieuwe uitgave. Ook een aantal eerdere nummers zijn bewerkt. Zo is Mary J. Blige terug te horen op "Stay With Me", A$AP Rocky op "Im Not The Lonely One" en John Legend op "Lay Me Down". Ook de samenwerkingen met het Britse duo Disclosure in "Latch" en "Omen" komen op het album, maar dan wel in een akoestische versie. "Drowning Shadows" is een nieuw nummer dat de openingstrack zal zijn van de tweede cd van deze 'Drowning Shadow Edition'. Voor Sam Smith is 2015 een topjaar: wereldwijd gingen er al meer dan 9 miljoen exemplaren van zijn debuutalbum In The Lonely Hour over de toonbank. (bron: Capitol)
"Sam Smith, de non-binaire Britse zanger die sinds 2012 successen viert aan beide kanten van de Atlantische Oceaan, heeft de laatste jaren nogal wat persoonlijke strijd moeten leveren. Daarvan doet Smith omstandig verslag op hun vierde album. "In Love Me More" zingt hen met die kenmerkende ijle uithalen over hun vroeger gehate evenbeeld. Een stevig statement dat meer verdient dan een standaardinstelling op de drumcomputer en een generieke soulpopmelodie. Maar het lijkt erop dat Smith vindt dat begaande paden er zijn om betreden te worden. "Lose You" is met een klassiek housesjabloon een opzichtige flirt met de dansvloer en je zult dit jaar geen keuriger reggaeton horen dan Gimme. Safe is het sleutelwoord. Alleen "Six Shots", met zijn Philly soul-invloeden, en het donker druipende elektropopnummer "Unholy" klinken alsof ze niet volgens betrouwbaar recept zijn gemaakt." (Volkskrant)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
