"In het wilde leven dat David Crosby geleid heeft, is hij zo ongeveer alles in elk geval één keer verloren. Toch is er in die 81 jaren dat de man oud is een ding dat altijd gebleven is en dat is die fenomenale stem! The Lighthouse Band kwam in beeld bij de gelijknamige plaat uit 2016 en die op "Here If You Listen" uit 2018 opnieuw act de presence mocht geven. Het drietal bestaande uit Snarky Puppy-man Michael League, Becca Stevens en Michelle Willis blijken een fraaie aanvulling te zijn op de vocalen van Crosby en het was dan ook niet raar dat het kwartet een tour ging doen. Van "The Lighthouse" worden vijf nummers vertolkt en ook "Here If You Listen" is met vier nummers vertegenwoordigd. Een Crosby-concert zou natuurlijk niet compleet zijn zonder een aantal klassiekers: "Guinnevere", "Carry Me", "Deja Vu" en "Woodstock". Hoewel prachtig zijn die laatste eigenlijk helemaal niet zo nodig, aangezien David Crosby & The Lighthouse Band prima op eigen benen kan staan!" (Platomania)
Here If You Listen is a collaboration with Becca Stevens, Michael League and Michelle Willis. Stevens, League and Willis worked with Crosby on Lighthouse and will be his band when he goes on tour. Here If You Listen was produced by Michael League and co-produced with Stevens, Willis and Crosby. The songs are taking on all of our collective influences, which is kind of crazy if you think about ithearing the influence of Björk on a song with David Crosby lyrics, for example, League notes.
Zangeres/gitariste Becca Stevens hoorden we al als lid van de band rond de Nederlandse 'modern jazz'-pianist Gideon van Gelder en op 2 Snarky Puppy-gerelateerde projecten: op "Family Dinner Vol. 2" en "Lighthouse", waarop Snarky Puppy-leider/bassist Michael League werkte met David Crosby. Na platen met haar Becca Stevens Band, waarop jazz en pop verenigd werden, is "Regina" haar eerste 'solo'-plaat, waarop ze hulp krijgt van o.a. League (bas, synthesizers, co-productie) en het Britse, jonge supertalent Jacob Collier (co-productie, zang en diverse instrumenten op enkele tracks). Als je bij al niet gegrepen wordt door haar fluwelen stemgeluid (die wel wat wegheeft van die van Vienna Teng), dan toch wel door de werkelijk prachtige opnameklank. Want ondanks dat er muzikaal veel gebeurt klinken de songs kraakhelder en transparant. Je zou de muziek als licht-jazzy progressieve pop kunnen omschrijven, zoals de vroegere soloplaten van Sting, maar af en toe doorklinkt, door bijv. ukelelespel, een lichte folkinvloed.
"Het werk van de Amerikaanse singer-songwriter Becca Stevens wordt gekenmerkt door de grote verscheidenheid aan projecten en bezettingen waar ze mee werkt. Haar samenwerking met het New Yorkse Attaca Quartet - een strijkkwartet dat zich vooral begeeft op het terrein van de moderne klassieke muziek - heeft nog meer voeten in de aarde. Het album dat Stevens met het strijkkwartet opnam, is gedurende enige jaren voorbereid, en bevat voornamelijk bewerkingen van Stevens’ eigen nummers, aangevuld met enkele covers, waaronder het prachtige 2+2+5 van Radiohead. Het is een ingenieus en intelligent geheel. In sommige passages raken de zangpartijen compleet in de knoop met de complexiteit van de strijkarrangementen, terwijl de de strijkers de tekst en zang van andere stukken op een schitterende manier uitvergroten. Het bewust spelen met dit soort schurende texturen maakt het tot een plaat met grote artistieke rijkdom, maar vereist wel de nodige inspanning van de kant van de luisteraar." (Muziekweb)|
"A collection of 14 concise songs that rarely surpass four minutes in length, Wonderbloom expands on themes she explored on 2017s Regina while bursting into a multitude of new directions, particularly when it comes to rhythmic production. Working with an expansive cast of some 40 musicians, including a large contingent from the Snarky Puppy kennel, Wonderbloom is a densely packed candy store brimming with barely contained emotions, melodic hooks, and sumptuously detailed sonic settings. Stevens voice can turn from breathy and ethereal to conversational to cutting and crystalline in the space of a syllable, and these songs explore her full palette. Working closely with co-producer Nic Hard, a studio wizard, she doesnt shy away from evoking her musical influences." (Jazztimes)
Brad Mehldau zocht voor Finding Gabriel zijn inspiratie in de bijbel. Dit atypische album beschrijft de zoektocht van de vereenzaamde mens naar de waarheid en naar een antwoord op levensvragen. Mehldau speelt piano, synthesizers, percussie, Fender Rhodes en zingt. Gastmuzikanten zijn onder andere Ambrose Akinmusire, Sara Caswell, Kurt Elling, Joel Frahm, Mark Guiliana, Gabriel Kahane, en Becca Stevens.
De Amerikaanse zangeres, songwriter en ukelele-speelster(!) Becca Stevens raakte ons in het hart met het bijzonder rijke album "Regina", waarop geen grenzen leken te bestaan tussen progressieve popmuziek, folky singer-songwritermuziek en jazzpop. Haar North Sea Jazz-optreden in 2017 enthousiasmeerde De Volkskrant zó, dat ze op de voorzijde van het cultuurkatern belandde met de tekst 'Becca Stevens: onthou die naam'. Voor ons reden om eens dieper in haar muzikale geschiedenis te duiken. En dan kom je eerst uit bij dit album vóór "Regina" uit 2015, eigenlijk gemaakt onder de naam 'Becca Stevens Band'. De indrukwekkende gastenlijst van "Regina" ontbreekt. Producer Scott Solter knikt ook niet zoals Michael League op "Regina" richting jazz, maar meer richting pop en R&B. Ook hier zorgen de heldere ukelele-tokkels voor een eigenzinnig folktrekje; de instrumentatie met o.a. orgel, Rhodes en Wurlitzer geven een warm en vol geluid. Stevens' zang met vaak typisch syncopische frasering vormt het unique selling point.
Op 13 juli a.s. staat Becca Stevens op het North Sea Jazz Festival 2019. Samen met collega-zangeressen Lizz Wright en Camila Meza treedt ze op met het Metropole Orkest. "Op dit album krijgen luisteraars de kans om vocaliste Becca Stevens te horen, begeleid door een compleet orkest, zoals in de beginjaren van de jazz, toen een dergelijke begeleiding gebruikelijk was. De wereldberoemde zangeres beschrijft haar stem en aanpak op dit album als 'breder', en beweert dat ze 'moet zweven over het gebied dat ze op een geluidloze manier moest overbruggen'. Stevens schreef twee nummers voor dit album, inclusief de weemoedige wals "No More" en "Canyon Dust." Op "Steve Haines & The Third Floor Orchestra" koos de componist, arrangeur en bassist ervoor om het werk van componisten uit zijn thuisland Canada uit te voeren waaronder Neil Young, Gordon Lightfoot, Leonard Cohen en Kim Mitchell." (Rootsville)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
