Verzameling columns van Youp van 't Hek over de groeiende verschillen in de Nederlandse samenleving.
Theatervoorstelling, opgenomen op 24 en 25 januari 2014 in de Stadsschouwburg in Groningen
"In afscheidsvoorstelling "De Laatste Ronde" heeft Van ’t Hek vrijwel al zijn stokpaardjes uit vijftig jaar cabaret een plekje gegeven. Je kunt het zien als een afscheidscadeau aan zijn grote, trouwe publiek, een 'greatest hits'. Gooise kakkers, doorgefokte adel, kutkantoorbanen, alcoholvrij bier, konijn Flappie, Afrikaanse sloppenwijken die grenzen aan golfbanen, zure mutsen, duffe eikels, opgespoten vrouwen, gluiperige priesters, derderangs-vinexklootzakken en gereformeerde terpentijnpissers. Het komt allemaal voorbij. De telefooncel van vroeger, waarin Youp kwartjes moest stoppen om met zijn vriendinnetje te kunnen bellen, speelt ook een belangrijke rol, tot aan het slotbeeld. In "De Laatste Ronde" laat Van ’t Hek nog één keer overtuigend zien wat hem decennialang een van de meest geliefde cabaretiers van Nederland heeft gemaakt." (Volkskrant; 4 uit 5 sterren) De muzikale omlijsting werd wederom verzorgd door Rens van der Zalm, Ton Snijders, Christan Grotenbreg en (tevens de componist) Ton Scherpenzeel.
"In de zomer van 1996 stort een TWA-vliegtuig neer in de Atlantische Oceaan. In zijn oudejaarsconference vertelt Van 't Hek het verhaal van een Nederlandse zakenman die op het allerlaatste moment afziet van zijn vlucht. Een zwangere jonge vrouw is dolblij met de vrijgekomen stoel. Via deze omweg heeft Van 't Hek het toch over de rampvlucht MH17. Voor Van 't Hek is dat ongeluk 'te groot en te vers' voor relativerende grappen. Via die man uit 1996 komt Van 't Hek op de belangrijkste vraag, waar niemand een wetenschappelijk antwoord op heeft: wat doen we hier op aarde en hoe lang mogen we hier blijven? Dit zware thema, waarbij de Midden-Oosten-koppensnellers en Poetin langskomen, wordt door Van 't Hek licht gemaakt. En uiteindelijk komt er toch een antwoord op de vraag over de zin van het bestaan. In de traditie van Kan en De Jonge blijft hij dicht bij huis." (Patrick vd Hanenberg, Volkskrant; 4 uit 5 sterren) De DVD bevat ook de versie van "Flappie" die Youp met kerst op TV vertolkte met New Cool Collective.
Teksten van het cabaretprogramma en de oudejaarsconference 1999 van de Nederlandse cabaretier (1954-).
""Licht" wordt gekenmerkt door een Toon Hermans-achtige opgewektheid. Actualiteit en politiek laat Youp grotendeels links liggen, ook al worden er nog genoeg toespelingen op gemaakt. Maar het plezier van het spelen en het licht maken van alles wat zwaar is in het leven, staat centraal. Youp slaagt uitstekend in die opzet. En dat terwijl hij in 2015 onwel tijdens een try-out, waarna er zes bypasses bij hem werden geplaatst. Kerst bracht hij onder narcose door in het ziekenhuis: 'Even geen gezeik met de kalkoen en de familie. Heerlijk!' Hij staat er weer; magerder, wat minder schreeuwerig, maar ook vertrouwd energiek en scherp, met af en toe een scheldkanonnade waar de Bond tegen het Vloeken mee vooruit kan. Zijn thematiek is zó bekend dat hem is verweten dat zijn voorstellingen een invuloefening zijn geworden. Gek genoeg voelt het dit keer fris aan, al is het maar omdat Van 't Hek een verhaal schreef dat strak in elkaar zit en gelardeerd is met veel fijne grappen." (Joris Henquet, Volkskrant; 4 uit 5 sterren)
"Als het goed gaat met het land moet je de mensen wakker schudden, maar als het slecht gaat, moet je ze troost bieden. Het is in het verleden door Freek de Jonge en Seth Gaaikema zo verwoord. Ook Can t Hek lijkt het principe ter harte te hebben genomen. Was het een vooruitziende blik toen hij besloot zijn oudejaarsvoorstelling "Troost" te noemen? Je zou het bijna denken, want de titel moet minstens een jaar geleden bedacht zijn, toen nog van geen crisis sprake was. Youp bekritiseert de gekte van de Nederlander, onze decadentie en verwendheid een beetje minder kan volgens hem geen kwaad. Typische Youp-thematiek, prima passend bij Nederland anno 2008. Wat is er toch met ons gebeurd?, zingt hij. Ik ben op zoek naar troost. In die troostrijke sfeer past het beeldschone decor van Piet Hein Eek en het strakke lichtontwerp van Robert Wit." (Merijn Henfling, Volkskrant)
"Youp dwaalt 's nachts na een feestje langs de grachten en hoort de prachtige vioolklanken van een beroemde violiste (gespeeld door Emmy Verhey). Zij stond vroeger in grote zalen, maar die linkse hobby hoeft niet meer op overheidssteun te rekenen. Die treurige situatie staat symbool voor de geestelijke armoede van Nederland. De grapdichtheid is hoog: na een paar minuten heb je het kaartje er al uit gelachen (o.a. na de onvermijdelijke DSK-grap, HB). Hoe hoog is de Wim Kan-factor? Terwijl Kan in zijn nette pak rustig vanaf zijn stoel de samenleving fileerde, banjert Van 't Hek in zijn gescheurde spijkerbroek als een onrustige ijsbeer over het podium. Toch komt hij als moralist en troostgever heel dicht in de buurt van de pionier van de oudejaarsconference. De huichelaars van het CDA zijn het voornaamste doelwit. Mauro verdient een standbeeld omdat hij in zijn eentje het hele CDA naar de kloten heeft geholpen. De rol van deze splinterpartij is uitgespeeld, stelt Van 't Hek." (Patrick vd Hanenberg, Volkskrant)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
