"De Amerikaanse singer-songwriter Noah Gundersen maakte in 2014 flink wat indruk met zijn debuut "Ledges", dat uiteindelijk kon worden geschaard onder de beste rootsplaten van dat jaar. "Ledges", dat meer dan eens deed denken aan de betere platen van Ryan Adams, bleek vrij traditioneel, zonder veel tierelantijntjes, al gaven gospelinvloeden en buitengewoon fraai vioolspel van zus Abby het geheel absoluut een eigen geluid. Voor deze opvolger kon Gundersen beschikken over een ruimer budget en dat is te horen. "Carry The Ghost" klinkt bij vlagen voller en rijker dan "Ledges" en pakt af en toe uit met een bijna groots klinkend geluid, waarin gelukkig nog steeds een plekje is ingeruimd voor de viool en cello van Abby. Veel songs hebben gelukkig de beklemmende intimiteit van het zo bewierookte debuut. "Carry The Ghost" is hierdoor een plaat die je makkelijk bij de strot grijpt, maar het is ook een plaat die door alle dynamiek nog lang blijft verrassen. Wat een prachtplaat." (Erwin Zijleman, De Krenten Uit De Pap)
"Lover is opnieuw een zeer persoonlijke plaat van de artiest. Het geluid is op Lover vooral spaarzaam gebleven. Het voortkabbelende elektronisch geblieb in combinatie met een autotune stem doen soms aan Bon Iver denken, terwijl een ander nummer het sombere tintje van Becks albums Sea Change en Morning Phase hebben. Het is wel bewonderingswaardig dat Gundersen – ondanks de soms melodramatische teksten – niet uit hetzelfde vaatje tapt als zijn collega singer-songwriters. Vooral de kille elektronica werkt goed en vormt qua afstandelijkheid een mooi contrast met zijn openhartige teksten." (Muziekweb)
Getipt door Lust For Life-recensent Thomas Spiekerman: "Deze pas 24-jarige jongeman viel eerder al op met zijn mooie muzikale bijdrages aan de TV-serie Sons Of Anarchy. Dankzij dit onwaarschijnlijk sterke debuut is Gundersen meteen een grootse singer-songwriter die niet onderdoet voor Ryan Adams of Damien Rice." "Vooral beïnvloed door Amerikaanse singer-songwritermuziek uit vervlogen tijden: van gospel uit het diepe Zuiden van de VS tot West Coast-singer-songwritermuziek, countryrock en een vleugje modernere alt-country. De naam van Noahs zus Abby had ook best op de cover mogen prijken. Haar vioolspel geeft "Ledges" een prachtige melancholische ondertoon en haar achtergrondvocalen tillen de zang van haar broer naar grote hoogten. "Ledges" is een pure plaat zonder poespas. Het gebrek aan vernieuw compenseert hij door heel veel emotie in zijn songs te leggen. "Ledges" doet ook wel wat denken aan de muziek van Ryan Adams, met name diens briljante debuut "Heartbreaker"." (Erwin Zijleman, De Krenten Uit De Pop)
"Na de folky country op "Ledges" en het sobere, maar tranentrekkend mooie "Carry The Ghost" laat Gundersen opnieuw een andere kant van zichzelf horen. Op "White Noise" ontpopt hij zich ook als een Gaslight Anthem-achtige rockartiest ("The Sound") en steekt hij zijn liefde voor Radiohead (het ruim 7 minuten durende "Cocaine, Sex And Alcohol") niet onder stoelen of banken. Die adoratie liet hij dit jaar in Paradiso nog horen door een prachtversie van Radioheads "Exit Music (For A Film)" te spelen. Wie de gevoelige, softere Gundersen wil horen met de kenmerkende intense emotionele uithalen krijgt ook waar voor zijn geld met een juweel van een song als "Bad Desire". Het woord 'talent' is al lang niet meer nodig: Noah Gundersen behoort tot de grote muzikanten. Hij heeft een duidelijke eigen stijl, maar ook de wil en het vermogen te vernieuwen en nergens verliest hij ook maar iets aan kwaliteit of geloofwaardigheid." (Thomas Spiekerman, Lust For Life; 4 uit 5 sterren)
