Monoloog van een oude man in de rechtbank die ervan wordt beschuldigd een kind verkracht en vermoord te hebben.
Een jonge vrouw is bevangen door de relatie met haar moeder en het verlangen naar haar minnaar en ongeziene kindertijd.
Een jonge moeder in psychische nood geeft uiting aan wat ze meemaakt en voelt.
Een moeder en zoon leiden een ruig bestaan aan de zelfkant van de samenleving. Binnen de driehoek moeder-minnaar-zoon spelen relaties die op het randje balanceren en worden de betekenis van moederschap en aan vrouwen opgelegde plichten verdraaid.
Een getroebleerde vrouw verliest de controle als ze haar kinderen nog maar een keer in de maand mag zien door een veroordeling van partnergeweld.
Fragmentarisch essay waarin de auteur ingaat tegen de tendens van het cultureel correcte eenheidsdenken in literatuur en kunst. Met zwart-witfoto's en -illustraties.
Klik hier om cookies te accepteren zodat de vertaalmodule kan worden geladen. Het kan zijn dat je de pagina moet herladen.
