"This album Charles Mingus' breakthrough as a leader, the album where he established himself as a composer of boundless imagination and a fresh new voice that, despite his ambitiously modern concepts, was firmly grounded in jazz tradition. He began seeking new ways to increase the evocative power of the art form and challenge his musicians (who include altoist Jackie McLean and pianist Mal Waldron) to work outside of convention. The title cut is one of his greatest masterpieces: a four-movement tone poem depicting man's evolution from pride and accomplishment to hubris and slavery and finally to ultimate destruction. The piece is held together by a haunting, repeated theme and broken up by frenetic, sound-effect-filled interludes that grow darker as man's spirit sinks lower. It resembles paintings in sound -- full of sumptuous tone colors learned through Duke Ellington, but also rich in sonic details that only could have come from an adventurous modernist. Still one of his greatest." (Steve Huey, Allmusic)
Deel 2 van deze Savoy Recordings bevat tracks van Mingus, voor het merendeel afkomstig van de releases Moods of Mingus en Jazz Composers Workshop uit 1956.
Jazz Podium De Tor-tip. "In 1956 Jackie McLean was only beginning to assert himself as a true individualist on the alto saxophone, exploring the lime-flavored microtones of his instrument that purists or the misinformed perceived as being off-key or out of tune. "4, 5 And 6" presents McLean's quartet on half the date, and tunes with an expanded quintet, and one sextet track -- thus the title. Mal Waldron, himself an unconventional pianist, is a wonderful complement for McLean's notions, with the impervious rhythm section Doug Watkins and Art Taylor. The quartet pieces range from totally bluesy, to hard bop ribald, to pensive and hopeful. Donald Byrd joins the fray on his easygoing bopper "Contour," where complex is made simple and enjoyable, while Hank Mobley puts his tenor sax to the test on the lone and lengthy sextet track, a rousing version of Charlie Parker's risk-laden "Confirmation." It's Waldron's haunting ballad "Abstraction," that somewhat illuminates the darker side." (Michael G. Nastos, Allmusic)
Piano/zang/fluit. Muziek die overrompelt door de melodische rijkdom, ingetogenheid, weldadige iprovisaties en het ongewone gebruik van instrumenten en stem. (RvdH, BD) Met de aangrijpende atoombomherdenkings-suite 'White Road/Black Rain'.
"Een ballad-album, een van de allerbese close-ups die ooit van de inmiddels 76-jarige pianist zijn gemaakt. Veelal met Avenel, Franse bassist van adembenemende kwaliteit en 2 stukken met Lacy (SS).
Gebaseerd op Ellington- & Strayhorn-materiaal. Een intrigerende variatie op Lacy's gebruikelijke Thelonious Monk-interpretaties. Pianist Waldron en Saxofonist Lacy gaan mooi op in de songs.
Waldron (1926-2002) was de laatste begeleider van Billie Holiday (1915-1959), 'Left Alone' is een stuk dat ze samen schreven. In 1959 (niet 1957, zoals de hoes vermeldt) nam de pianist dit gevoelige herdenkingsalbum op. In 't titelnummer horen we weemoedige melodieën uit de altsax van de in 2006 overleden Jacky McLean (niet op de hoes vermeld!) naast Mals bedachtzame pianospel, begeleid door Julian Euell (b) en Al Dreares (d). Later zou Waldron, met McLean en Archie Shepp, nóg 2 'Left Alone'-albums opnemen.
'Left Alone' is 'n lied van Billy Holiday en haar laatste begeleider Waldron. Dit intieme eerbetoon volgt albums uit 1959 en 1986, ditmaal piano plus Shepp's sax in Billy-rol. Shepp's onzuivere intonering heeft schrijnende symbolische kracht.
Plaat uit 1997 van de toen 72-jarige pianist. Voor de helft vocaal (met Jeanne Lee en Abbey Lincoln), maar de andere helft is interessanter: in tracks als 'From Darkness To Light' is een zweem te horen van de intensiteit uit z'n hoogtijdagen.
Uit '59. De pianist met Addison Farmer (b) en Kenny Dennis (d). Donkere, maar prachtige plaat met een prachtige onderhuidse spanning. Verwijst meermalen naar Bud Powell. Vergt door de vreemde harmonieen en modulaties aandachtige beluistering.
Live opgenomen in 1972, in Baarn en Leiden. De 1ste helft, met songs die hij ooit met Billy Holiday speelde, slaat op de titel. De laatste 2 stukken zijn lange, interessante improvisaties met Henk Haverhoek (b) en Pierre Courbois (d).
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
