"Het is natuurlijk wel een eer als men jouw stemgeluid met dat van Bob Dylan vergelijkt. In het begin werkt dit uiteraard in het voordeel, maar op den duur heeft dit veelal nadelige gevolgen. Zelf ben ik ook niet helemaal over het vroegere geluid te spreken, waar hij dus echt als een versneld afgespeelde Bob Dylan op helium klinkt. Krampachtig, gemaakt, niet origineel en zelfs wat saai. Zo verwijt men je toch wel terecht dat een eigen geluid ontbreekt, en als je dan ook nog jezelf als eenvoudige gitaartroubadour presenteert, kom je nooit van dit opgelegd stigma af. Kristian Matsson is zich hier zeker bewust van, vandaar dat hij op zijn nieuwste The Tallest Man on Earth plaat "Henry St" voorzichtig van deze aanpak afwijkt. Het voelt niet zozeer meer als een eenmansproject aan, en dat is het ook niet." (Written in Music)
