'3900 Carol Court' was het adres in Los Angeles van John Carter bij wie Ab Baars les volgde in 1989. "Baars bevestigde zijn reputatie onlangs met de cd 3900 Carol Court. In het titelstuk speelt hij een poëtische, in alle rust opgebouwde improvisatie met een juweel van een toon. De donkere, sombere noten van bassist Wilbert de Joode en het brushes-spel van drummer Martin van Duynhoven verhogen de spanning. Een passende ode aan Carter, die in 1991 overleed". (Jeroen de Valk, Het Parool, 1993).
'A classic in modern jazz, this 2-CD set features some of the most enticing concept music ever released on disc. The first CD is an early trio recording of a live program, where Braam takes popular and obscure compositions by Thelonious Monk, and completely turns them upside down, making them his own. Along with bassist Wilbert De Joode and drummer Michael Vatcher, there is a spectacular synergy that sparks a musical encounter of continual surprise, sophistication, and humor. The second, later CD features a live quintet with two saxophonists (including altoist Frank Gratkowski), playing ten highly original Braam pieces, each of which alludes to the work of pianist Lennie Tristano. Braam steers the group through the history of jazz, from swing to free, twisting and turning along the way. The results are brilliant and highly engaging'. (Steve Loewy, Allmusic).
Intermission bestaat uit Wilbert de Joode, Klaas Hekman, William Parker en Hideji Taninaka. Met drie keer een contrabas en een bas saxofoon speelt 'Song of Low Songs' om het verkennen en in elkaar verweven van de lage tonen. Waarbij eer wordt betoond aan de jazz vanaf zijn ontstaan tot aan de free jazz. Met name wordt stilgestaan bij Mart Leroy Bibbs en Rahsaan Roland Kirk. Dit in drie composities van Klaas Hekman en twee van William Parker. Zin in 'Feeling Low'? (GR Muziekbank).
CD by Amsterdam based tentet with 12 original compositions by leader/trombonist Joost Buis, that zoom in on various combinations of players. Catchy themes and zoomin grooves with the focus on improvisation. "Astronotes has its own ensemble personality, developed over a decade of frequent gigs. Where other leaders rush under-ripe bands into the studio, Buis waited until the lineup had been fully tweaked, the concept fine-tuned, and the pieces developed to let their facets and the players shine." (Kevin Whitehead in AV guide) "Buis and his band play quite convincingly, not only when they extend ideas from the written page, but also when they innovate at the instant. There is a sense of fun imparted to several of the tunes, a zest and vitality that grabs right away." (Jerry D'Souza on allaboutjazz.com) "Fabulous arranged/improv'd jazz with that Dutch character, minus the silliness that sometimes accompanies it, but not without an uplifting vibe throughout."(Gary Sisco on jazzcornertalk)
"Intermission begon eind 1994 als éénmalig project. Het resultaat beviel zo goed dat een jaar later een tweede tour langs de Nederlandse podia werd gemaakt. Het laatste concert werd opgenomen en uitgezonden door de VPRO-radio. Van het project van Intermission met gitarist Derek Bailey en pianist Chris Burn verscheen juli 1999 de cd `Unanswered Questions'(BVHAAST 9906). “Het kwartet Intermission zit stevig in elkaar: drie contrabassen en de bassaxofoon van organisator Klaas Hekman. Het gaat zo ver de diepte in als maar kan. Rommelende ondergrondse kreten ontvouwen zich zonder haast, als een bandopname van Ligeti-strijkers op verkeerde snelheid afgespeeld”, schreef De Volkskrant. ‘Dynamiek op de vierkante centimeter’ schreef de NRC 22-1-2000 over CD Unanswered Questions. ‘Improvisatie op het scherpst van de snede’ JazzNu september 1999. ‘Intermission have carved out a niche for themselves in the sometimes antseptic world of group improv’, Art Lange in The Wire oktober 1999." (Klaashekman.nl)
"Her compositions inspire performances which are anything but ordinary, the collective improvising often breathtaking. The balance between melody and abstraction, rhythmic drive and ballad tones, keep it all sounding brilliantly right. In Grassetto feautures exciting bass clarinet Hein Pijnenburg, with Bart van der Putten's alto, Wilbert de Joode's bass, and Fred van Duynhoven's drums. They execute Henneman's turns magnificently. The leader has an original touch on viola." --Doug Lang CODA Magazine 1999." (Bandcamp)
In 2009 bestond het trio BraamDeJoodeVatcher 20 jaar. Voor het jubileumprogramma besloot men verschillende gastmuzikanten uit te nodigen voor concerten op diverse plaatsen in de wereld. Voor het concert in Vancouver werden zelfs twee gasten aangezocht: baritonsaxofonist Mats Gustafsson en klarinettist François Houle. De solisten werd gevraagd stukken te kiezen uit Braams zogenaamde Q-Book. De stukken daarin zijn bepaald niet af, maar bedoeld als startpunt voor improvisaties. De gasten werd gevraagd ze kort te repeteren en er dan voor te gaan. Paul Dunmill (op sopraansax en notabene doedelzak!) trok zich er niks van aan en begon gewoon meteen zelf te improvisren. De resultaten zijn, met enkele triostukken, verzameld op een dubbel-CD die door deze opzet heel divers klinkt. Vooral de stukken met klarinettist/saxofonist Michael Moore zijn vaak heel sprankelend, lyrisch en warm, terwijl die met cornettist/'trompbonist' Taylor Ho Bynum juist meer schuren. Het afsluitende stuk met Dunmall is het meest vervreemdend.
Op 23 mei 2005 treedt dit Duits-Nederlandse jazztrio op bij Jazzpodium Drienerlo. Het klarinet/piano/bas-trio maakt uitdagende geïmproviseerde muziek, die verwijst naar o.a. het radicalere werk van freejazz-pionier Eric Dolphy. Een muzikale zoektocht, gekanaliseerd in spannende banen. De drie houden elkaar geconcentreerd in de gaten en bouwen steeds aan een fascinerend muzikaal web, soms dwars en gemeen, maar zeker ook met lyrische en warme passages.
Autodidact contrabassist, van o.a. Bik Bent Braam en Eric Boeren Quartet, werkt ook net zo gemakkelijk met the Ex. Weet in z'n eentje al plukkend en strijkend een album lang te boeien met korte, soms wonderlijke composities en improvisaties.
Album uit 1998. Fuhler bespeelt piano, orgel, melodica en keyolin (een viool met toetsen). Hij gaat in composties met een hoop vrijheid een gelijkwaardige dialoog aan met Bennink (d) en De Joode (b) in de beste Nederlandse impro-traditie.
De pianist houdt ervan om veel thema's met elkaar te verbinden. Deze 23 korte stukken worden met kleuren aangeduid, waarbij iedere kleur een muzikaal karakter heeft gekregen, door De Joode (b) en Vatcher (d) fantasievol eeeuh, bijgekleurd.
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
