Zoetige easy listeningplaat van zeer onderlegd fusiongitarist. Let wel: het (electrische) gitaarwerk is uiterst verfijnd en virtuoos, maar vooral de repertoirekeus (romantische ballads als "If You Leave Me Now" en "Feelings") werkt stroperigheid in de hand. Het album is trouwens genoemd naar het enige eigen stuk op het album.
Ondanks het feit dat Koos Wiltenburg flink carrière heeft gemaakt in de vaderlandse jazz- en fusionwereld zijn sommige van zijn bandleden bekender, ja heuse 'cracks'. Zoals bijv. gitarist Eef Albers: een beetje de Jeff Beck van Nederland. Niet alleen weet hij net als Beck hemelsmooie huilklanken aan z'n instrument te ontlokken. Door eigenwijsheid of zakelijke onhandigheid is Beck nooit zo bekend geworden als iemand als Eric Clapton, terwijl hij technisch veel beter is. En zo is ook Albers qua bekendheid achtergebleven bij nationale gitaarheld Jan Akkerman, terwijl Albers op z'n minst diens technische gelijke is. Saxofonist Leo Janssen en drummer Arno van Nieuwenhuize zijn vnl. bekend van het Metropole Orkest, maar hebben daarnaast ook een carrière opgebouwd en bewijzen hier hun veelzijdigheid. Vooral in de eerste helft is Albers de absolute ster van deze fijne fusionplaat, verderop krijgt Janssen meer ruimte en verschuift het accent wat meer van jazzrock naar swingender fusion (met ook Afrikaanse percussie).
Klik hier om cookies te accepteren zodat de vertaalmodule kan worden geladen. Het kan zijn dat je de pagina moet herladen.
