Liefst 11 jaar na "Nostalgia" brengt de Enschedese jazzrockdrummer René Engel een opvolger middels een vierde album. Die is wat anders van karakter dan z'n voorganger. Waar op "Nostalgia" René's drums bijvoorbeeld uiterst prominent waren en er liefst twee losse drumsoli op dat album stonden, treedt hij nu minder in de eerste plaats als drummer op de voorgrond. Niet middels patserig techniekvertoon in ieder geval. Toetsenist Maik Schott is niet meer van de partij en René speelt nog meer dan op "Nostalgia" ook vaak de keyboardpartijen. Het lijkt wel of dat hem ertoe aangezet heeft zich nog meer met de sfeer en de arrangementen bezig te houden. Ook zijn er twee pianostukken van eigen hand op de CD te vinden. De rol van de even smaakvol als virtuoos spelende gitarist Richard Hallebeek is nog steeds voornaam: hij krijgt ruimte voor meerdere lyrische soli. Door de genoemde nadruk op sfeer doen de pure jazzrocktracks regelmatig denken aan die van "Spheres Of Samarkand", René's tweede solo-album, uit 1998.
Eerste album, uit 1995, van Enschedese drummer. Hoogstaande jazzrock in 't straatje van Billy Cobham, Allan Holdsworth en Scott Henderson. Mmv percussionist Nippy Noya. 16 oktober 2000 speelt Rene, met o.a. Noya, in de Vrijhof op de UT.
Derde album van Enschedees jazzrock-drummer, met dezelfde musici als 'Spheres Of Samarkand'. In de nu directer, fermer klinkende stukken keren de soms naar symforock neigende sferen van dat 2de album terug, naast meer ruimte voor solo-drums.
Tweede plaat van Enschedese topdrummer. Helder geproduceerde jazzrock met internationale allure. Mooie sferen, regelmatig met orientaalse trekjes. Naast het subtiele drumwerk valt het vaak Holdsworthiaanse gitaarwerk van Richard Hallebeek op.
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
