"Ook op deze tweede schijf wordt Jane weer bijgestaan door een aantal bekende namen. Uiteraard haar echtgenoot Adam Holzman, maar ook Chad Wackerman (Frank Zappa, Steve Vai, Andy Summers), Alex Skolnick (Testament, Savatage, Lamb of God), Mark Egan (Pat Metheny, Sting en vele anderen), Gene Lake (David Sanborn, Marcus Miller), Stu Hamm (Joe Satriani, Steve Vai) en speciale gast Vernon Reid (oa Living Colour). Als we dit allemaal in een muzikale blender doen komt er een bijzondere mix uit. Het album opent met het instrumentale Kryptone. Het nummer gaat alle kanten op en zit vol verassingen. Het is een samenzang tussen de zes snaren van Jane en de 6 octaven van haar echtgenoot. Maar iedereen in de band laat flink van zich horen. Voor de liefhebbers van het al benoemde Porcupine Tree, King Crimson en andere complexere progrock is dit een regelrechte aanrader. De combinatie van deze stijlen met jazz maakt van iedere luisterbeurt weer een nieuw avontuur." (Rockportaal)
Vierde solo-album van bas-virtuoos, op het Favored Nations-label van Steve Vai. De meeste nummers zijn op een electronische ritmebasis van Youth Engine gemaakt. Naast Stu's gevarieerde basgeluid horen we ook diverse gitaristen.
De superbassist brengt z'n platen nu in eigen beheer uit. Ondanks dat wist hij wél een hele rij bekende collega-muzikanten te strikken, zoals de gitaristen Frank Gambale, Robert Fripp en Joe Satriani. De laatstnoemde heeft hij vaak begeleid en Fripp kent hij vast van een G3-tournee met Satriani. Stilistisch gaat 'ie breed: de melodieuze gitaarnummers met Satriani hadden zo op diens eigen platen gekund, Fripp speelt mee in een ambietesk goedmoedig liedje (lieflijk gezongen door Malika Alaoui) en Hamm ruimt zelfs plek in voor een humoristisch gebrachte polka (compleet met accordeon). Intiem hoogtepunt is de n Led Zeppelin "Going To California", waarin Hamm zelf op gevarieerde en creatieve wijze de lead speelt en zijn bas uiterst gevoelig laat klinken. Op het titelnummer doet broer Bruce mee, die de dotar bespeelt (volgens broer Stuart 'the weirdest banjo you've ever heard').
Jazzrock-supertrio. Gambale grijpt opvallend vaak naar de akoestische gitaar, die hij met dezelfde vurigheid bespeelt als z'n elektrische, zeker in vingervlug samenspel met bassist Hamm. Met o.a. een eerbetoon aan Robert Fripp/King Crimson.
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
