In 1988 was de Britse progressieve rock(-achtige) band The Enid (tijdelijk) uiteen. De twee kernleden, Robert John Godfrey en Stephen Stewart, maakten dit album onder hun eigen naam. Het bevat ambienteske, atmosferische muziek, met een vooral een grote rol voor Godfrey's orkestraal klinkende keyboards (denk: Vangelis, en niet zo'n beetje ook!), waarover Stewart z'n vaak (digitaal?) vervormd klinkende gitaarpartijen drapeert. Troy Donockley (later bij Iona) heeft een gastrol op Keltische whistles. Later is het album tóch onder de bandnaam The Enid heruitgebracht (met ander hoesontwerp), vandaar dat wij óók The Enid als artiest voeren.
Al jaren kondigde The Enid-leider een solo-piano aan in klassiek-romantische stijl. Eigenlijk gaf hij in 2011 tijdens het The Enid-concert met The City of Birmingham Symphony Orchestra al een schot voor de boeg. Nu is het er dan eindelijk. Vaak niet solo-piano, maar op bekende The Enid-wijze kunstig georkestreerd met up-to-date digitale technieken. Met overweldigend en geslaagd resultaat. Is dit alleen nieuw materiaal? Nee, want de al bekende pianostukken, die ook met orkest werden gespeeld staan er op, zowel in nieuwe studio-versie als in de live-met-orkest-versie. In de overige stukken herkennen we allerlei bekende The Enid-motieven. Van het recente "Invicta", maar ook bijv. van "Something Wicked This Way Comes" (1983). Maar wel vaak gerecombineerd en natuurlijk nu met een hoofdrol voor Godfrey's weldadige en meeslepende pianospel. Opener "Cogenhoe Gallivant" is een muzikaal portret van Elsa, de hond van The Enid-compaan Max Read. Elsa overleed op de dag dat "Invicta" in première ging: 10 november 2012.
Klik hier om cookies te accepteren zodat de vertaalmodule kan worden geladen. Het kan zijn dat je de pagina moet herladen.
