"Successful match of McDuff's small-combo organ jazz with big band arrangements by Benny Golson. The blend was well-executed, never fighting with or drowning out McDuff's organ. McDuff wrote about half the material, and while Golson was responsible for just one number, it's the standout title track, "Prelude". That nine-minute piece moves from an opening of almost classical orchestrated grand solemnity to a slow-bopping section dwelling on McDuff's mourning organ. Nothing else on the album matches it, but the rest is pretty good, sometimes leading off with other Golson orchestrations; A very young George Benson gets a chance to steal the solo spotlight for a bit in "Dig Cousin Will." The 2003 CD reissue of the album more than doubles its length with 11 bonus tracks, all taken from 1964-1966 sessions (originally released on five different LPs) which were either arranged and conducted by Golson, or featured Benny Golson's Big Band as players." (Richie Unterberger, Allmusic)
Hammondorgelliefhebbers zullen hier van watertanden! Op deze opname zijn twee toppers uit de orgeljazz, die onderling bijna een halve eeuw in leeftijd schelen, samen te horen, beiden gezeten aan een machtig klinkende Hammond B3. In 9 vaak behoorlijk lange stukken hebben ze vele solospots, waarin de vele mogelijke klankkleuren van het instrument goed tot recht komen. Ze worden bijgestaan door twee gitaristen, twee saxofonisten en twee drummers, die in verschillende line-up-groottes bijdragen aan de veelal souljazz-getinte pret. Vooral gitaristen Paul Bollenback en John Hart geven een aantal niet te versmaden jazzgitaarsoli weg op hun zo te horen hollow body electrische gitaren. Deze heruitgave uit 2003 betreft een hybride SACD. Hij is dus op een gewone CD-speler te draaien, maar op een SACD-speler staat tevens een 5.1 surround mix van het album.
Album uit 1993.
Album uit 1997.
Uit 2001. Bevat de LP's 'Soulful Drums of Joe Dukes With Brother McDuff' (1964) & 'Hot Barbeque' (1965) met zelfde line-up: McDuff (org), Dukes (d), George Benson (g), Red Holloway (ts,as). Klassieke souljazz met funky ritmes en fruitig spel.
Album uit 1964.
Laatste bij leven verschenen album van de souljazz-Hammond-organist, uit 2001 (datzelfde jaar overleed hij namelijk). Met smaakvol en vooral aanstekelijk spel van Pat Martino (g), Red Holloway (ts) en collega-organist Joey DeFrancesco.
Album uit 1997. Pianist en hammond-organist, beiden afzonderlijk bekend om hun souljazz-sound, zoeken het hier meer in de blues. Met een souljazz-saus wel te verstaan.
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
