Supernova is het verschijnsel waarbij een ster op spectaculaire wijze explodeert. Joe Satriani heeft zijn 15de studio album "Shockwave Supernova" genoemd. De meestergitarist heeft zich de kunst van het instrument toegeëigend; iets dat hij zichzelf oplegde op 18 september 1970, de dag dat zijn idool Jimi Hendrix overleed. Eind vorig jaar verzamelde Satriani in het Skywalker Sound in Lucas Valley (Californië) het dynamische trio van wereldklasse-muzikanten om zich heen met wie hij vlak ervoor een wereldwijde tournee had afgemaakt: de vermaarde toetsenist en gitarist Mike Keneally (o.a. ex-Frank Zappa), drummer Marco Minnemann (o.a. Steven Wilson, Aristocrats) en de buitengewone bas van Bryan Beller (o.a. Steve Vai, Aristocrats). I couldnt have asked for a better band to help bring these songs to life aldus Satriani. (bron: Sony Music)\nOp 24 juni 2016 is Satriani in Hedon in Zwolle te aanschouwen!
Ex-Zappa-gitarist, op Holland Festival 2003 in 'Electric Guitar Now'-programma. In deze compositie werkt hij juist veel met akoest. gitaren. Vaak gelaagd, net als de Beach Boys-achtige vocalen. Toch is de sound transparant en kristalhelder.
"Keneally's a monster guitar player with an utterly personal style, and his songwriting is equally idiosyncratic, (just check out the weird "Spoon Guy"). He's got a band who can easily negotiate the trickier musical passages as well as follow his lead when it comes to dynamics or improvisation, all the while flat-out rocking. The album has got a raw, live sound with clearly separated guitars. In his always-entertaining liner notes, Keneally comments that he was "overplaying on every single solo," which is pretty much what his fans are after. Drummer Joe Travers and bassist Bryan Beller play like a rhythm section who've been friends for 20 years or so (they have). Keneally's playing throughout is so impressive, people might be surprised that he used to consider himself "a keyboard player who plays some guitar." His music isn't for everyone: it can be challenging, difficult, and weird. It can also be joyous and transcendent, and almost always displays jaw-dropping musicianship." (Sean Westergaard, Allmusic)
Z'n meest toegankelijke plaat tot nu toe. Nog steeds is te horen dat de gitarist/zanger een Zappa-protege is, maar meer dan voorheen bevat de plaat vooral veel sterke songs met een progressive rock-tic, met prachtig spel van z'n hele band.
