"Trompettist Eric Vloeimans schreef muziek bij Wild Port of Europe. Een natuurfilm over de onverwachte rijkdom, veerkracht en dynamiek van de natuur in de Rotterdamse havens. De muziek van Eric Vloeimans heeft zich door de jaren ontwikkeld tot een po?isch klankveld. De stem van zijn trompet zwerft in composities en improvisaties met een beeldend karakter. In zijn project "Oliver?s Cinema" maakte hij eerder al ?soundtracks voor imaginaire films?. De opdracht die Vloeimans van de filmmakers meekreeg: ?Zoek het in het kleine en richt je aandacht op de dieren?, heeft hij vertaald in ruimtelijke melodie? en sferen. Voor de opname van de muziek werkte hij samen met cellist J?g Brinkmann en drummer Dirk-Peter K?sch." (Jazzism)|
"De zestigjarige Duitse polyfluitist en componist Mark Lotz draagt dit nieuwe werk op aan de vrouwenrechtenactiviste Freshta Kohistani, die iets meer dan drie jaar geleden, in december 2020, op negenentwintigjarige leeftijd werd gedood door een gewapend commando in de provincie Kapsia in Afghanistan, waar ze woonde (overigens heeft elk van de elf tracks op de cd een eigen toewijding). Al vanaf deze eerste annotatie wordt duidelijk hoe het architectonisch-compositorische aspect een bijzondere relevantie moet hebben in het werk, iets wat een sextet van formaat met absolute doeltreffendheid en inachtneming van de context tot uitdrukking weet te brengen. Samenvattend is dit een album dat met gemak kan worden beluisterd, wetend hoe verschillende akkoorden te raken, altijd in het teken van die fundamentele verhaallijn die we al hebben benadrukt en die goed past bij de aard van het werk, dat absoluut bewonderenswaardig is." (AllAboutJazz; 3.5 uit 5 sterren)
"De toekenning van de Buma Boy Edgar Prijs aan Martin Fondse kwam voor menigeen als een verrassing. De man had al geruime tijd geen plaat onder eigen naam meer gemaakt. Hij had het te druk met het uitoefenen van zijn enorme kwaliteiten als componist en arrangeur voor anderen. Met een indrukwekkend optreden van zijn Orchestra op de avond van de uitreiking liet hij echter horen waarom de prijs meer dan verdiend is. En gelukkig kan iedereen nu genieten van de wonderschone composities die het bijzonder samengestelde orkest speelde, want het nieuwe album, Many Faces Of Jazz, werd tijdens de feestelijke avond opgenomen. Fondse stelde zijn ensemble zorgvuldig samen, met de bijzondere klankkleuren van bijvoorbeeld harpist Remy van Kesteren en een tweekoppige zangsectie. Toptalenten Sanne Rambags en Anna Serierse worden daarin ingezet als volwaardige instrumentalisten. Maar behalve in vocalise mogen de dames zich ook uitleven in ontroerende songs als Introduction to poetry en Tomorrow eyes.
"Een CD geïnspireerd op het werk van cultgroep Soft Machine. En dan nog wel op "Third" (1970). Dat was de uitdaging voor Michiel Braam. eBraam is de elektrische groep van de Nijmeegse pianist/toetsenist, componist/bandleider. Van de 9 stukken zijn er 8 van de hand van Braam. Het laatste, "A Certain Kind" is van Soft Machine, maar dan van de eerste elpee uit 1968. Braam bedient zich, na een periode als pianist, van een Nord Stage Ex (een veelbejubeld type digitaal keyboard, waarmee een zeer authentiek orgel- of pianogeluid is te produceren, HB). Van daaruit experimenteert Braam - vooral met maatsoorten en (in stijl van de titel) drieklanken. De Stelling van Pythagoras wordt er zelfs bijgehaald, als Braam de afstand tussen de noten van zijn stukken naar eigen inzicht wil berekenen. Wie verwacht "Third" van Soft Machine herkenbaar is terug te vinden, komt bedrogen uit. Dat was slechts het handvat. Het dient gezegd dat deze Braamdrift fascinerende resultaten heeft opgeleverd." (Rinus van der Heijden, Jazzenzo)
"Braam brengt ons een dolle rit over een muzikale kermis, zo vol bonte attracties dat het je duizelt. Door de hybride samenstelling van het tentet: een rockritmesectie, een klassiek strijkkwartet plus improviserende jazzblazers; en ook door de enorme afwisseling aan stijlcitaten. Een beukende backbeat, Cubaanse habanera's, walsjes, tango, begrafenismarsen, eerbiedwaardige bigbandklanken, abstractie. Maar het typerende voor Braam is dat al die genres niet hun alledaagse betekenis hebben. Ze kleuren elkaar, ze worden ingekleurd door sterk individualistische solo's van kornettist Taylor Ho Bynum, trombonist Nils Wogram, tubaspeler Carl Ludwig Hübsch, naast pianist Braams afgeslankte Cecil Taylor-verkenningen. Vaak balancerend op de rand van parodie, met net iets te dik aangezette accenten, zonder hun karakteristieke waarde te verliezen. De schitterende kwaliteit van de opnamen, uit het Amsterdamse Bimhuis, laat horen hoe expressief ook de klankkleur is." (Frank van Herk, Volkskrant; waardering: 4 uit 5 sterren)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
