Kristoffer Gildenlöw trad in 1994 in zijn geboorteland Zweden als bassist toe tot Pain Of Salvation. Na zijn komst naar Nederland was hij te horen op vele platen, o.a. van For All We Know, Cirrha Niva en Kingfisher Sky, voordat hij opdook in Kayak. Sinds medio 2023 maakt hij deel uit van Dilemma. Sinds 2012 verschenen er soloalbums en “Empty” is al zijn vijfde. Hij doet op zijn soloplaten veel meer dan alleen bas spelen. Zo verzorgt hij zelf de lage, donkere, vaak wat monotone solozang. Daarnaast bespeelt hij diverse gitaren en keyboards. Qua gitaarpartijen is Paul Coenradie (o.a. Robby Valentine) de grote smaakmaker met flink wat solo's die qua stijl sterk doen denken aan die van David Gilmour, vaak omgeven met statige, Pink Floyd-achtige begeleiding. In het titelnummer is overigens naast Coenradie ook oud-Kayak-genoot Marcel Singor te horen. In “Means To An End” soleert Patrick Drabe (o.a. Het Goede Doel) in een aan Mark Knopfler refererende stijl. Voor liefhebbers van stemmige, melancholieke sfeerprog.
"Kristoffer Gildenlöw lijkt als geen ander te weten dat muziek een oerkracht is en dat deze kracht schittert als ze spaarzaam wordt gebruikt. Let Me Be A Ghost is een emotionele achtbaan, waarbij kosten nog moeite zijn bespaard om met het minimale een maximaal resultaat te behalen. Ik wil daarmee niet zeggen dat Let Me Be A Ghost een minimale plaat is, wel dat het vijfde soloalbum van de Nederlandse Zweed een krachtige stoot weet te leveren voor de authenticiteit en tederheid die duidelijk en doordacht doorschemeren gedurende dertien nummers. Het is een album dat klein en introspectief aanvoelt, teder en warm zelfs, maar ook duister en fragiel. Misschien zelfs gebroken. Verwacht hier echter geen technisch hoogstaande prog, maar zeer aangename softrock met invloeden van singer-songwriters als Bob Dylan en zoals eerder genoemd Leonard Cohen en acts als Pink Floyd, David Gilmour, Roger Waters en Anathema." (Progwereld)
Vette Krent in iO Pages 136: "Bij beluistering is het niet moeilijk voor te stellen dat dit album een lang en vermoeiend creatief proces is geweest. De emotioneel zware teksten, het trieste overkoepelende thema en de verscheidenheid aan muzikanten en zangers maakt dit album echter tot een project van formaat. De CD handelt over een man die worstelt met alzheimer en die zijn mooie herinneringen niet wil vergeten. Een groot compliment voor Kristoffer Gildenlöw voor zijn inlevingsvermogen, want hij heeft er nooit uit de eerste hand ervaring mee gehad. Met een fantastisch stel muzikanten van o.a. Pain Of Salvation, Gazpacho en Kingfisher Sky heeft hij zijn concept een prachtig, divers karakter gegeven. In vergelijking met zijn eerste soloalbum is deze veel dynamischer. Er is een grotere diversiteit aan instrumenten, waaronder cello en Mellotron, die "The Rain" wat robuuster lijkt te maken. Met prachtige strijkers en aangedane zang zet Gildenlöw gelijk al in de opener de sfeer van het album neer." (Ruben Borger)
