"Eens een meer virtuoze interpretatie van een wachtmuziekje, dan weer de soundtrack van een misplaatste regenachtige dag. "Dog Eared" toont Billie Marten in al haar facetten zonder al te ver af te wijken van de sound die ze vanaf het begin etaleert. Net daardoor voelt de plaat ook als een bijzonder samenhangend geheel aan, zonder dat de songs hun eigenheid verliezen. De rijke instrumentatie zorgt voor een melancholische klank die alleen maar onderstreept wordt door de laidback zanglijn. Het voelt alsof we steeds verder wegdrijven op de golven en de muziek van de Britse een bijna hypnotiserend effect op ons heeft. "Dog Eared" is een plaat die bij elke luisterbeurt weer weet te prikkelen en te verwonderen. De zachte geluiden brengen rust in een wereld die vaak te snel draait, terwijl de zang op eigenzinnige wijze betovert. Gemaakt om van begin tot einde te luisteren." (Dansende Beren; 4 uit 5 sterren)
"Als kind schrijft Isabella Tweddie alias Billie Marten haar eerste liedjes en is ze te zien op YouTube. Ze is net 15 als haar eerste, inmiddels miljoenen keren gestreamde EP "Ribbon" verschijnt. Een fijn stukje muziek. Op haar 17de debuteert ze in 2017 met "Writing Of Blues And Yellows". Ze houdt de vaart erin, "Drop Cherries" is al het vierde album van deze moderne folkie annex singer-songwriter. Nick Drake en Joni Mitchell zijn de namen waarmee Marten is opgegroeid. Hun invloed doet zich ook gelden op Drop Cherries, een album met vooral folk, een romantische binnenkomer en enkele toetsenliedjes, zoals "I Bend To Him", waarin Marten zingt met de soul van die andere Billie (Holiday). Marten, net als haar Nederlandse collega Néomí gezegend met een heldere stem, staat voor delicate folk op akoestische basis, die reliëf heeft gekregen door het gebruik van strijkers, piano, hoorn en klarinet. Ze zingt vooral over de liefde, want aan grote woorden doet ze niet op deze mooie plaat." (OOR)
Klik hier om cookies te accepteren zodat de vertaalmodule kan worden geladen. Het kan zijn dat je de pagina moet herladen.
