"Ruim een jaar na het niet te missen album Citizen Zombie (2015), is er alweer een nieuwe uitgekomen. Met een paar verrassingen in de producersstoel: niet hitman Paul Epworth, zoals bij de vorige gelegenheid, maar Dennis Bovell, de Britse dublegende die in 1979 ook dat spraakmakende debuut Y in de verf zette. In drie nummers geeft hij het roer over aan Hank Shocklee. Ondanks de inbreng van Bovell ligt Honeymoon On Mars net als Citizen Zombie meer in het verlengde van Stewarts flink uitgedijde solodiscografie dan van die paar flink naar freejazz en andere gekte overhellende Pop Group-platen. Toch zit die geest er wel degelijk in, en slaat de dwarse anarchie soms verheffend toe. Shocklee houdt de structuren beter in de gaten dan Bovell, maar juist die dreiging van chaos en totale vrijheid tekent de identiteit van The Pop Group." (OOR)
"The Pop Group uit Bristol was rond 1980 een van de spannendste post-punkbands. Funk, dub, punk en free-jazz werden door zanger Mark Stewart c.s. gecombineerd, resulterend in vaak echt angstaanjagende muziek. Het was de band ook menens in de teksten: 'We Are All Prostitutes' was 't credo. De band viel na enkele nog altijd even meedogenloos klinkende platen uit elkaar, maar de leden bleven muziek maken en vooral goed luisteren naar wat er gaande was. "Citizen Zombie" klinkt 35 jaar na "For How Much Longer Do We Tolerate Mass Murder" dan ook verre van gedateerd. Funk en jazz zijn naar de achtergrond gedrongen, maar de nummers rocken stevig, en in "Mad Truth" en "s.o.p.h.i.a." heeft de band een stevige (disco)groove te pakken. Stewart krijst met eenzelfde beangstigende, soms hysterisch krijsende stem als vroeger; het is hem en zijn band nog altijd menens, dit is geen herhaling van oude trucjes. Ook nu nog klinkt geen band zo overtuigend getergd als The Pop Group." (Gijsbert Kamer, Volkskrant; 4 uit 5 sterren)
Klik hier om cookies te accepteren zodat de vertaalmodule kan worden geladen. Het kan zijn dat je de pagina moet herladen.
