"Wanneer iemand met de stem en vocale capaciteiten van Florence Welch een nieuwe plaat genaamd "Everybody Scream" uitbrengt, vlak na een gitzwarte bladzijde uit haar leven, weet je alvast zeker dat het gaat donderen en bliksemen als nooit tevoren. ‘I don’t have to be quiet and I don’t have to be kind’, opent het vocale kanon uit Londen therapeutisch de plaat. Ze vervolgt in "One Of The Greats": ‘It’s funny how men don’t find power very sexy.’ Het medicijn voor alle verdriet blijkt in eerste instantie zowel tekstueel als muzikaal in de hekserij te liggen. Het is voor de altijd mythologisch ingestelde artieste een manier om alle chaos en verdriet te kanaliseren tot iets wat vrouwelijke kracht en een levensscheppend vermogen omvat. We hoorden de band dan ook nog nooit eerder zo rusteloos en tartend. "Everybody Scream" is niet de plaat die Florence + The Machine terug naar hun Lungs-sterrendom gaat katapulteren; het zal Welch en consorten een rotzorg zijn." (OOR)
"Royal Albert Hall, London An appropriately maximal reading of debut album "Lungs", made with Jules Buckley’s orchestra at Prom 69, provides a grand stage for Welch’s even grander voice. Will it surprise you to learn that Florence Welch’s orchestra features not one, but two harps? That there is a lute and a rainstick, and a violin solo so furious that it feels like a devil is being conjured? As the grand high witch of maximalism, the Proms is the ideal way for Welch to revisit the pained howl of "Lungs", her 2009 debut album that wears its heartbreak like a scar. “When I first heard Jules’s orchestration, I cried,” she tells the audience in her whisper-soft speaking voice. “This album is about feeling and I never thought anyone could add more feeling. But Jules did.” (The Guardian; 5 uit 5 sterren)
Klik hier om cookies te accepteren zodat de vertaalmodule kan worden geladen. Het kan zijn dat je de pagina moet herladen.
