"Het werd ook wel een beetje tijd: het laatste soloalbum van de legendarische ex-Yes-zanger, "1000 Hands" dateert alweer uit 2019 . Recente YouTube-video’s met zijn begeleidingsgroep The Band Geeks beloofden echter veel. Zelden zagen we bijvoorbeeld een zo perfecte en opzwepende versie van "The Gates of Delirium". Zeker in vergelijking met Steve Howe's recente Yes-productie. Hoge verwachtingen dus bij de aankondiging van dit studio-album "True" van deze bijzondere combinatie. "True" klinkt compact, rockend, pakkend, melodieus en gevarieerd. Met sterke composities, een goede productie en glashelder geluid. De teksten zijn misschien wat minder zweverig dan voorheen, maar nog steeds onmiskenbaar afkomstig van de kleine poëet. De tot Amerikaan genaturaliseerde Anderson wordt in oktober 2024 dit jaar 80, het is hem nauwelijks aan te zien, noch te horen. De Gouden Stem heeft misschien iets aan kracht ingeboet maar is nog steeds loepzuiver, de hogere regionen worden nog met gemak gehaald." (Progwereld)
"Jon Anderson's first solo album, a progressive rock concept album released in 1976, was the most successful of Yes' solo efforts, reaching #8 in the UK charts and breaking into the US Top 50. The album tells the story of an alien race and their journey to a new world due to catastrophe. Olias, the title character, is the chosen architect of the glider Moorglade, which will be used to fly his people to their new home. Ranyart is the navigator for the glider, and Qoquaq is the leader who unites the four tribes of Sunhillow to partake in the exodus. The album sleeve features stunning artwork by the artist David Roe." (Discogs) Reissue met op de bonus-DVD het album in 5.1 surround sound en een HR-stereomix.
"Wanneer je Jon Anderson en Roine Stolt samen op pad stuurt is het evident dat je flarden Yes en The Flower Kings hoort, maar dat er zon fraai authentiek symfonisch album uit zou rollen overtreft de stoutste verwachtingen. Anderson mag in zijn nopjes zijn met deze muzikale partner, want hij heeft in jaren niet zon creatief en kwalitatief hoogstaand album afgeleverd. Anderson wilde geen echte progrockplaat maken maar eerder iets fris en in die zin progressief. Stolt realiseerde zich echter dat, wanneer je samenwerkt met Jon Anderson, je niet zomaar kunt weglopen van de Yes-erfenis. Van beide benaderingen zijn sporen terug te vinden. Via pastorale openingen worden we bij de hand genomen langs de heldere, mystieke vocalen en tribale ritmes van Olias Of Sunhillow, de uitgesponnen composities van Tales From Topographic Oceans en de symfonische landschappen van The Flower Kings. Maar die kwalificaties zouden onvoldoende recht doen aan het volstrekt unieke karakter van dit album." (Math Lemmen, Progwereld)
"Het is een zeer gevarieerd album geworden waarop Anderson, bijna 75 jaar jong, vocaal in topvorm is. De muziek is soms episch, dan weer lichtvoetig, soms met een knipoog, maar ook de ingetogen ballads ontbreken niet. Met uitzondering van de ballads is al het materiaal ingekleurd met invloeden van wereldmuziek dat soms leidt tot een Peter Gabriel-achtige benadering met intensieve percussie (Ramala) en soms tot een ietwat lichtvoetigere Paul Simon-achtige benadering (First Born Leaders). Laatstgenoemd nummer begint met een aanhef van Anderson, op de achtergrond ondersteund door een gospelkoor, waarna zich een zeer ontspannen reggea-beat ontspint. Er is weinig tot geen informatie beschikbaar met betrekking tot wie wat, en in welk nummer heeft bijgedragen. Feit is wel dat Anderson samen met producer Franklin al deze bijdragen tot een fraai geheel hebben gesmeed met Jon Anderson in een vocale hoofdrol. Het lijkt wel of de man met het verstrijken van de jaren alleen maar beter wordt." (Progwereld)
"Te midden van zijn samenwerking met Vangelis en bijdragen aan Mike Oldfields Crisis brak Jons derde soloalbum behoorlijk wat potten in 1982. Eindelijk wist hij zijn esoterische geluid te combineren met een toegankelijkere stijl en die te hullen in een poppy jasje. Overigens zonder dat we hier met een mainstream plaat te maken hebben, want Animation is allesbehalve een makkelijk album. Met deze heruitgave gaat eindelijk een langgekoesterde wens voor veel Anderson fans in vervulling. Eindelijk is het gelukt om Animation te remasteren van de oorspronkelijke tapes. Dat lukte in 2006 niet en leidde toen tot die abonimabele heruitgave op een ander vrij onbeduidend Engels label. Nu vult Esoteric dat gat volledig op, inclusief twee bonus tracks die vijftien jaar ook al de extra tracks waren, maar ook nu geldt: beter kan het geluid niet, zeker gezien de herkomst van The Spell. Een lang verloren gegane cassette uit een doos bij Anderson op zolder." (Progwereld)
Een album van een band rond ex-Yes-zanger Jon Anderson en jazzrockviolist Jean Luc Ponty: zowaar een bijzondere combinatie. De CD van deze CD/DVD-set bevat materiaal dat is gebaseerd op het live-concert dat op de DVD is te vinden, maar dat in de studio is 'enhanced'. Daarbij zit nieuw gezamenlijk werk, maar dat gaat vergezeld van de nodige arrangementen van klassiekers uit vooral de Yes-catalogus. Meestal zijn die zeer welluidend, hoewel misschien niet onmisbaar. De reggae-versie van "Time And A Word" zal niet voor iedereen gehoeven hebben. Ook de nummers die wel nieuw zijn, bevatten bekende elementen. Zo is "Listening With Me" gebouwd rond een muzikaal motief dat sterk lijkt op dat van "Mirage" van Ponty's "Enigmatic Ocean". Maar uiteindelijk draait het natuurlijk om het resultaat. En dat is zoals gesteld zeer welluidend: de nog steeds engelenachtige stem van Anderson en de warme en dartele viool van Ponty passen uitstekend bij elkaar en ze worden ondersteund door een uitstekend spelend stel begeleiders.
Album dat opgenomen is in Los Angeles (zie titel), de stad waar de Yes-zanger in 1988 vertoefde. Het is één van de meest poppy albums uit zijn solo-repertoire, met o.a. het hitje "Hold On To Love". Daarnaast doet een aantal nummers muzikaal aan Toto denken. Niet zo gek, want de hele band Toto speelt mee op het album. Anderson was rond dezelfde tijd te gast als achtergrondzanger op Toto's "The Seventh One" (luister maar naar het middenstuk van "I Can't Stop Loving You"). Daarnaast is er ook een Cubaanse bigband te horen, is er plaats voor reggae en een verwijzing naar 'tribal' Native American (indianen-)muziek.
Door Alan Parsons in Dolby Surround geproduceerd. Een flink deel van de stukken is trouwens instrumentaal: David Palmer maakte symfonische arrangementen die gespeeld worden door het London Philharmonic Orchestra. Andersons zang ontbreekt dus hier en daar, de onmiskenbare gitaar- en drumpartijen van Howe en Bruford zijn aldoor te horen. De baspartijen worden gespeeld door Tim Harries, op dat moment lid van Bill Bruford's Earthworks.
Uitgangspunt voor deze film is een registratie van een solo-concert dat de (toen nog) Yes-zanger gaf voor XM Satellite Radio in Washington DC. Deze beelden zijn voorzien van allerlei digitale 'visuals': van een kale registratie is dus geen sprake. De nummers worden afgewisseld met interviewfragmenten met Anderson zelf en andere betrokkenen. Anderson speelt songs van solo-platen, werk dat hij oorspronkelijk met Vangelis opnam en vooral ook veel Yes-composities. Lange epische werken als "The Revealing Science Of God" speelt hij niet helemaal - hij beperkt zich tot de passages die het krachtigst klinken in solo-uitvoering met gitaarbegeleiding. Ook blijkt hij verrassend virtuoos op de harp. Jon Anderson is gefascineerd door de Golden Mean: een concept over toename en vervolgens afname van het aantal noten in een maat volgens de fibonnacci-reeks, die in het verleden o.a. toegepast werd door Debussy en Bartók. Dat klinkt geforceerd, maar het resultaat klinkt juist heel vanzelfsprekend en natuurlijk.
"Jon Anderson's first solo album, a progressive rock concept album released in 1976, was the most successful of Yes' solo efforts, reaching #8 in the UK charts and breaking into the US Top 50. The album tells the story of an alien race and their journey to a new world due to catastrophe. Olias, the title character, is the chosen architect of the glider Moorglade, which will be used to fly his people to their new home. Ranyart is the navigator for the glider, and Qoquaq is the leader who unites the four tribes of Sunhillow to partake in the exodus. The album sleeve features stunning artwork by the artist David Roe." (bron: Discogs)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
